Για τον Σκαλκώτα ενημερωθείτε από: http://mindpoetrymusic.blogspot.gr/2012/10/nikos-scalkottas.html.

Ηπειρώτικος

Κλέφτικος

Διαβάστε περισσότερα…

(του καθηγ. Ευτύχη Μπιτσάκη, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ)

Διακόσια χρόνια από τη γέννηση του Δαρβίνου και εκατόν πενήντα από την «Καταγωγή των Ειδών», ο δαρβινισμός δεν είναι μια επιστημονική υπόθεση. Είναι μια επιστημονική θεωρία, η οποία έχει επαληθευθεί από τη μελέτη των μορφών ζωής, από την ιστορία τους και από τη γνώση των εσωτερικών διεργασιών της ζωής, της κληρονομικότητας, της εξέλιξης.

Παρά ταύτα η θεωρία της εξέλιξης αντιμετωπίστηκε και αντιμετωπίζεται με εχθρότητα. Αλλού απαγορεύεται η διδασκαλία της και αλλού διδάσκεται αναγκαστικά, μαζί με την Γραφή. Σε εμάς η άποψη της θρησκείας και η άποψη της επιστήμης για τη ζωή διδάσκονται «ελεύθερα» και παράλληλα δημιουργώντας μια κατάσταση σχιζοφρένειας και ηθικού σχετικισμού. Γιατί, λοιπόν, αυτή η διαιωνιζόμενη εχθρότητα;

■ Είναι γνωστό ότι οι σχέσεις επιστημών και θρησκείας μεταβλήθηκαν στην πορεία της Ιστορίας. Από την πυρά, η επιστήμη ανέβηκε στον άμβωνα. Αλλά ο δαρβινισμός συνεχίζει να συγκεντρώνει τα πυρά, αν όχι τις βλασφημίες του άμβωνα. Γιατί;

Ο Κοπέρνικος, ο τρελός, κατά τον Λούθηρο, που θέλησε να ανατρέψει την τέχνη της αστρονομίας, απέδειξε το αβάσιμο του γεωκεντρισμού. Την ίδια στιγμή υπομόνευσε τον ανθρωποκεντρισμό, δηλαδή την βασική παραδοχή της χριστιανικής κοσμοαντίληψης, κατά την οποία ο άνθρωπος είναι το κέντρο και ο σκοπός της Δημιουργίας. Το «σύμπαν» του Κοπέρνικου και του Κέπλερ ήταν «κλειστό». Αλλά το «σύμπαν» της νευτώνειας κοσμολογίας είναι δυνάμει ανοικτό, καθώς η ύλη είναι κατασπαρμένη στον ανοικτό, άπειρο ευκλείδειο χώρο. Η Εκκλησία υιοθέτησε το νευτώνειο πρότυπο, για δύο λόγους: Κατά τον ευσεβή Νεύτωνα, αντίθετα με τον Δημόκριτο, η ύλη, τα «άτομα», δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Συνολικότερα το μηχανιστικό πρότυπο του Νεύτωνα ήταν συμβατό είτε με το μηχανιστικό υλισμό (Λαπλάς), είτε με τη μηχανιστική μεταφυσική της Εκκλησίας.

Διαβάστε περισσότερα…

Η γοητευτική κυρία που βλέπετε στην φωτογραφία είναι ο μεγάλος τούρκος τραγουδιστής Ζεκί Μουρέν (1931 – 1996). Ναι σωστά διαβάσατε ο μεγάλος τούρκος τραγουδιστής

Ήταν για πολλά χρόνια η φωνή της Τουρκίας και ο θάνατός του προκάλεσε τον μεγαλύτερο μαζικό πένθος μετά τον θάνατο του Κεμάλ Ατατούρκ.Τον λάτρευαν σαν θεό αν και ο ίδιος αυτολατρευόταν ως θεά.

Οι ενδυματολογικές του επιλογές και η σταδιακή μεταμόρφωσή του σε μια υπέροχη κυρία έσπασαν όλα τα ταμπού της τουρκικής κοινωνίας. Ο ίδιος ουδέποτε μίλησε ανοιχτά για τις σεξουαλικές του επιλογές (με τη σωστή σκέψη ίσως «τι να πει κανείς όταν μιλάει το eyeliner).
(από: http://manifestogr.blogspot.gr/2006/08/blog-post_115635866988938490.html)

***

Το γεγονός ότι η Ρωμιοσύνη δεν έχει ιδέα περί Ζεκί Μουρέν, οφείλεται αποκλειστικά στην πολιτική του ελληνικού κράτους να μην μεταδίδει ούτε μισό τουρκικό τραγούδι από τα ραδιόφωνά του.

Και μετά οι αφελείς λένε «η μουσική δεν έχει σύνορα». Θαρρείς και τώρα ακούνε οι Ρωμιοί και κανένα Βουλγάρικο ή Αλβανικό ή Ρουμάνικο ή Αιγυπτιακό ή…

Και ξέρετε γιατί δεν ακούνε; Διότι κανένα τραγούδι δεν αξίζει από τις χώρες αυτές! Μπροστά στα τραγούδια του Λε Πα και του Γονίδη τι μπογιά να πιάσουν Βουλγάρικα τραγούδια.

ΜΑΝΩΛΙΑ

Ο Στέλιος Καζαντζίδης δεν άφησε απαρατήρητο αυτό το τραγούδι:

Διαβάστε περισσότερα…

Πολλοί τον θεωρούν ως τον πατέρα της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης, άλλοι τον έχουν χαρακτηρίσει ως ένα κυνικό κτήνος, ταυτίζοντας το όνομά του με τη διαφθορά και τον αυταρχισμό.

Ο Νικολό ντι Μπερνάρντο ντι Μακιαβέλι (Niccolò di Bernardo dei Machiavelli), γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 3 Μαϊου του 1469. Την εποχή εκείνη, η Ιταλία ήταν διαιρεμένη σε ανταγωνιζόμενες πόλεις-κράτη-μεταξύ των οποίων και η Ρώμη υπό τον Πάπα-και αντιμετώπιζε τις συνεχείς επεμβάσεις των ισχυρότερων της Ευρώπης. Από μικρός ο Μακιαβέλι ένιωσε μια έντονη έλξη για την πολιτική και παρακολουθούσε από κοντά τον μεταρρυθμιστή και δικτάτορα της Φλωρεντίας Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα. Όταν το 1498 αυτός εκτελέστηκε για την κριτική που άσκησε στον Πάπα Αλέξανδρο VI, ο Μακιαβέλι εισήλθε στα κυβερνητικά κλιμάκια ως γραμματέας και γρήγορα αναρριχήθηκε στην ιεραρχία.

Του ανατέθηκαν σημαντικές διπλωματικές αποστολές, για τις οποίες ταξίδεψε σ “όλη την Ευρώπη και συναντήθηκε με αρκετές από τις μεγαλύτερες πολιτικές προσωπικότητες της εποχής του, ανάμεσά τους ο Πάπας και ο βασιλιάς της Γαλλίας . Τις μεγαλύτερες επιρροές τις δέχθηκε, όμως, από τον Καίσαρα Βοργία, έναν πανούργο και σκληρό άνθρωπο, εκ των ηγετών της παπικής πολιτείας. Ο Μακιαβέλι δεν συμφωνούσε με τις τακτικές του, ωστόσο πίστευε ότι με έναν κυβερνήτη σαν τον Βοργία οι Φλωρεντινοί θα μπορούσαν να ενώσουν την Ιταλία, κάτι που αποτελούσε όνειρο και στόχο του σ “όλη τη ζωή του.

Διαβάστε περισσότερα…

Τα παρακάτω άρθρα -που μάλλον οι φαλλοκράτες θα τα λατρέψουν- δημοσιεύθηκαν στην στήλη «ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΙ» της αθηναϊκής εφημερίδας «ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ», στις 30 Μαρτίου 1928.

Το πρώτο εξ αυτών, αφορά το αίτημα των γυναικών για την απόκτηση δικαιώματος ψήφου στις εκλογές. Ο αρθρογράφος, καθώς φαίνεται, δεν συμφωνεί καθόλου μ” αυτή την προοπτική κι απ” την φαρέτρα των επιχειρημάτων του, βγάζει μια «επιστημονική» έρευνα, η οποία «τεκμηριώνει» τους λόγους για τους οποίους, δεν θα έπρεπε να γίνει δεκτό το αίτημα αυτό.

Απολαύστε το…

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Ωρισμένα τινά Ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας. Σχετικώς με το ίδιο τούτο θέμα διαπρεπέστατος επιστήμων είχε άλλοτε αναπτύξη από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλως τε, γεγονός, ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασην ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός. Επειδή, εν τούτοις, αι ημέραι αύται δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θύλεα, είνε αδύνατον να ευρεθή ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχή εκείνην ημέραν να ωρίζονται αι εκάστοτε εκλογές. Η γυναικεία, συνεπώς, ψήφος είνε πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον, εφ” όσον ουδεμία δύναται να υπάρξει εγγύησις ότι ο γυναικείος πληθυσμός, προσερχόμενος εις τας κάλπας, θα είνε εν τω συνόλω του εις πνευματικήν και ψυχικήν ομαλότητα. Επαναλαμβάνομεν ότι χρησιμοποιούμε επιχειρήματα αυστηρώς επιστημονικά αναπτυχθέντα άλλοτε εις την Βουλήν. Και ναι μεν θα ηδύνατο να προβληθή ως αντεπιχείρημα η επί κεφαλής του παρ” ημίν γυναικείου κινήματος παρουσία ενός κάποιου ιατρού με μακρυά μαλλιά και με μακρυά γένεια, μορφής, εν γένει λίαν γλυκαναλάτου, αλλ” ιατρός δεν σημαίνει πάντοτε κι επιστήμων. Εις αυτά δε τα ζητήματα γνώμην επιτρέπεται να έχουν μόνον οι επιστήμονες, εν εκ των γνωρισμάτων των οποίων είνε ότι δεν έχουν καιρό διά χάσιμον εις γυναικεία συνέδρια.

Στο δεύτερο κείμενο, ο αρθρογράφος εκφέρει καθαρά την άποψή του, για ένα πολύ…«σοβαρό» θέμα οικογενειακής φύσεως, που αφορά το δικαίωμα ή όχι, της γυναίκας, να κόβει κατά το δοκούν τα…μαλλιά της, χωρίς την συγκατάθεση του συζύγου της. Και είναι «σοβαρό», γιατί μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στον…Άρειο Πάγο!

Διαβάστε περισσότερα…