
Ο Θεός Στρυμόνας στο έλεος των Χατζηελλήνων
Ήμασταν τότε μια παρέα, καμμιά πενηνταριά νοματαίοι, εκ των οποίων οι μισοί μουσικάντηδες. Με μπουζούκια, κλαρίνα, γκάιντες και ζουρνάδες. Τόσο μουσικό μπερεκέτι που λέτε. Κι όλος ο κόσμος αυτός χόρευε με την ψυχή του. Έριξε κάποιος λοιπόν την ιδέα να καθιερώσουμε γιορτή, την πρώτη του Μαρτίου, που να γίνεται σε κάποια όχθη του ποταμού μας του Στρυμόνα, καί για να αποδώσουμε ευγνωμοσύνη στον ποταμό καί για να φάμε και να χορέψουμε. Προπαντός όμως για να ξεβγάζουμε τα παιδάκια μας να ξεσκάζουνε, να γνωρίζουν τη φύση και να χαίρονται τις ομορφιές της.
Επί πλέον να γιορτάσουμε και τον καινούργιο χρόνο, γιατί πρέπει να ξέρετε, καλοί μου άνθρωποι, ότι τότε γιόρταζαν οι προπαππούδες μας την πρωτοχρονιά. Διότι τότε αρχίζει να ξαναξυπνά η μανούλα μας η φύση, κι όχι τον Γενάρη, που μας την μετέθεσαν εκεί οι ανώμαλοι χριστιανοί πατέρες της εκκλησίας.
Κι αν δε πιστεύετε εμένα τότε να πιστέψετε το ημερολόγιο. Δε μου λέτε τον Οκτώβριο, που το λέει ο ίδιος ότι τον λένε από το οκτώ, γιατί είναι δέκατος στη σειρά των μηνών; Για να βγει λοιπόν όγδοος, από πιο μήνα πρέπει ν’ αρχίσουμε το μέτρημα; Από τον Μάρτιο φυσικά. Το ίδιο για να βγει έβδομος ο Σεπτέμβριος και δέκατος ο Δεκέμβριος, που τώρα βγαίνει δωδέκατος.
Βλέπετε ότι όσο και να παραποιήσει κανείς την ιστορία δε γίνεται να σβήσει όλα τα σημάδια της. Διαλέξαμε το λοιπόν μια όμορφη όχθη και το ρίξαμε στο φαγοπότι και στο χορό. Είπαμε να λειτουργήσουμε και μια τελετή, πιο πολύ για τα παιδιά που ξετρελαίνονται για τέτοια πράγματα.
Προτρέψαμε τα παιδιά να μαζέψουν λουλουδάκια και να τα πλέξουν σε στεφάνια. Να σκαρώσουν κι ένα μικρό βαρκάκι και τα απόγευμα, αφού το στολίσουν με τα λουλούδια, συνοδεία τραγουδιών, της γκάιντας και του νταχερέ, να το ρίξουμε στο ποταμό για να σαλπάρει ακολουθώντας τον ρου του. Έτσι έγιναν όλα μέσα στη τρελή χαρά,.
Δυστυχώς δεν διαθέτω τα κατάλληλα εκφραστικά εργαλεία για να σας περιγράψω τη χαρά και τον ενθουσιασμό των παιδιών. Και τα ξεφωνητά τους που ήταν ένα σωστό πανδαιμόνιο, προ παντός όταν το καραβάκι τους κινδύνεψε μερικές φορές να μπατάρει από τις μικροδύνες του ποταμού.
Και πάνω σ’ αυτό το πανηγύρι έσκασε μύτη, πίσω από μια βατσινιά, ο Χατζηέλληνας.
Διαβάστε περισσότερα…