Ακόμη κι όταν εκλείψει μια ανάγκη η συμπεριφορά του ζώου εκδηλώνεται ωσάν αυτή να βασιλεύει ακόμη απόλυτα επάνω του. Μπορώ να ξέρω αν υπάρχει αυξημένη πιθανότητα χιονόπτωσης. Αρκεί να ταΐσω τον σκύλο μου. Για να βάλω στοίχημα υπέρ της χιονόπτωσης πρέπει να τον δω να σπεύδει να παραχώσει το φαγητό του.
Τι θα συμβεί όμως αν ο σκύλος ενδιαιτεί πάνω σε πλακάκια, η σε μωσαϊκά (θα το δείτε στο βίντεο)!
Προσέξτε με πόση σπουδή ο σκύλος ωθεί τα ανύπαρκτα χώματα πάνω στο κόκαλο που θέλει να κρύψει! Κινήσεις που οι πρόγονοί του έκαναν άπειρες φορές. Η συλλογική μνήμη δεν γίνεται να σβήσει εύκολα, μέσα σε λίγο χρόνο, επειδή το αποτύπωμά της χαραζόταν βαθιά μέσα στα γονίδια, επί χιλιάδες χρόνια.
Το ανθρώπινο ζωικό είδος καθόλου δεν εξαιρείται από την διαδικασία αυτή. Μόνο που οι κληρονομικές του συνήθειές μεταφέρθηκαν και στο επίπεδο του ψυχισμού του. Ειδικά στον τομέα που αφορά στον φόβο.
Για τους περισσότερους ανθρώπους είναι αδύνατο να αποβάλλουν τις περιττές πλέον χειρονομίες, οι οποίες αφορούσαν αναγκαστικά τις χιλιάδες γενιές των προγόνων του, οι οποίες απέβλεπαν στον εξευμενισμό των θεών, που σαν τέτοιους νόμιζαν τις δυνάμεις της φύσης οι οποίες είτε τον καταπονούσαν είτε του προκαλούσαν δέος, απορία και θαυμασμό.
Δείτε το αδιάψευστο ντοκουμέντο.
3 σχόλια
Μάγκας
8 Φεβρουαρίου 2013 στις 11:56 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Ορίστε κι ένα ακόμα παράδειγμα της ακαταμάχητης ανθρώπινης βλακείας: γάμος μεταξύ σκυλιών, αξίας 250.000 $…
politroposDionisis
9 Φεβρουαρίου 2013 στις 12:19 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Μη μου πεις ότι και ο γάμος των σκύλων έχει να κάνει μα κάποια κληρονομικά γονίδια των αφεντικών τους
Μάγκας
9 Φεβρουαρίου 2013 στις 4:01 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Δεν αποκλείεται, ίσως υπάρχουν γονίδια βλακείας ή να μην έχουν κάποιοι “έξυπνα” γονίδια.