Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφεί (χώρια τα πόσα είναι γραμμένα στις γραφές) για την αγάπη. Πάρα πολλά. Να δούμε λιγάκι την ιστορία της λέξης; Να την δούμε.
αγαπάω [άγω + άπτω, διότι σημαίνει, σπεύδω να ασπαστώ (άπτω) κάποιον φίλο που έρχεται προς εμένα]- υποδέχομαι κάποιον με εναγκαλισμούς και ασπασμούς, επιθυμώ, επί σαρκικού έρωτα. αγαπάζω, αγάπη, αγαπητός, αγαπατός, αγαπητώς, αγαπησμός, αγάπησις, αγαπητικός, αγάπημα, αγαπήνωρ (ανήρ), αγαπητρίς, αγαπητικιά (βλ. http://athriskos.gr/).
Τα ζώα λοιπόν εξακολουθούν να αγαπιούνται, ειδικά τα μεγάλα με τα μικρά τους, με τον τρόπο της αφής, συναμεταξύ τους.
Δείτε μερικά εξαιρετικά φωτογραφικά ντοκουμέντα από: http://twentytwowords.com/2012/11/20/a-ridiculously-large-collection-of-animals-and-their-babies-75-pictures/.
Τώρα, για ποιόν λόγο η συλλογή αυτή εξαίρεσε το ζώον άνθρωπος (ο άνθρωπος είναι ζώον, και πολύ ζώον), μάλλον θα οφείλεται στο περισσότερο μυαλό, το οποίο διαθέτει έναντι των υπολοίπων ξαδέλφων του. Ή λέτε επειδή είναι το μόνο είδος του ζωικού βασιλείου που ρέπει προς το μίσος αλλά και την καλλιέργειά του! Ποιος ξέρει!
1 σχόλιο
Χρυσα
25 Νοεμβρίου 2012 στις 8:44 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Σταυρο συγχαρητηρια!Εξαιρετικο θεμα και πολυ συγκινητικο!Ετσι για να θυμομαστε πως η αγαπη και η τρυφεροτητα υπαρχει παντου γυρω μας!