Επειδή δεν είμαι αχάριστος, δηλαδή θέλω να πω ότι προσπαθώ να μην είναι, καταθέτω αμέσως την γνώμη μου επί του ζητήματος:

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΗΝ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΝ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ-ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΩΝ

Διακρίνων, μετά βαθυτάτου πόνου ψυχής, την αχαριστίαν του γένους των Ρωμιών, έναντι της ανεκτιμήτου προσφοράς της αδελφότητος των θεολόγων-ιεροκηρυκων, αυτής της αμάξης, της των ψυχοσωτηρίων λόγων  φερούσης,  διακρίνων λέγω και πάλιν την αχαριστίαν αυτήν,  προβαίνω εις τούτην την χειρονομίαν καταθέσεως υπομνηματικής εργασίας, υπέρ των  θεοφιλεστάτων αυτών εργατών του θείου λόγου, αναφωνών ηγανακτησμένος: Οποία η προοπτική σωτηρία μας, τρισαχαριστότατοι Ρωμιοί, άνευ της αρωγής και διαφωτίσεως των φιλοαχρήστων ημών Θεολόγων;

Η εισαγωγή της εργασίας, θα ξεκινήσει δια τηλεοπτικού οράματος, εξαιρετικού δείγματος και επιδόσεως του είδους των ανθρώπων εις τους οποίους αναφερόμαστε, ώστε η πρώτη εικών να απευθύνεται προς όλας τας αισθήσεις, προς ευκολίαν εισαγωγής εις την επίγνωσιν της μυστηριακής  αυτής τάξεως. Και λέγω μυστηριακής, διότι η βασική της αρμοδιότης είναι η εξήγησις των μυστηρίων της ορθοδόξου πίστεως, οπού απαιτείται, φερ’ ειπείν,  η ερμηνεία της μετουσιώσεως του οίνου εις αίμα και του άρτου εις  σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Και αυτό τυγχάνει μόνον μέρος του προβλήματος, το οποίο πρέπει να εξηγηθεί. Διότι μετά την λήψη, πρέπει να δοθούν σαφείς εξηγήσεις, δια την τύχην των μεταλαμβανομένων εντός του πεπτικού συστήματος του ανθρωπίνου οργανισμού. Τας σχέσεις αυτών μετά των λοιπών κοπράνων, των εκ των φαγητών προερχομένων, εάν λαμβάνουν δηλαδή χώραν οσμωτικής  και διαπιδυτικής φύσεως φαινόμενα μεταξύ των και τέλος εάν ο μεταλαμβάνων δει αφοδεύειν εις τουαλέταν ή εις τόπον τινά, επί φυσικού περιβάλλοντος κείμενον. Δυσκολότατα προς επίλυσιν προβλήματα, δια τα οποία δυσκόλως αρκούν σπουδαί τετραετούς φυτήσεως.

Αλλά ας μην τα πολυλογούμεν  τα πράγματα και ας ιδούμε τώρα το βίντεο:

Πληρεστάτην λογογραφικήν περιγραφήν του θεολογικο-ιεροκηρυκού χαρακτήρος, υπέκλεψα από http://www.pare-dose.net/?p=3425

Σχολή ιεροκηρύκων – Μαθήματα κηρύγματος

Άρθρον Α

Είναι βασικό η δική σου φωνή να είναι η πιο θεόθεν αποκαλυπτική. Για να είσαι εσύ φίνος χριστιανός, πρέπει οι άλλοι να είναι διαλογής. Πώς θα το καταφέρεις αυτό ; Με την επιχείρηση «χωματερή»! Τους «θάβεις» όλους! Πώς θα το καταφέρεις όμως αυτό και ταυτόχρονα να φαίνεσαι καλός; Απλό! Όταν θες να «θάψεις» άλλους δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορείς να «θάβεις» ελεύθερα άθεους, ετερόδοξους, ομόδοξους, γείτονες, ακόμα και συγγενείς ή φίλους. Αφού λοιπόν τους περάσεις κόσκινο και τους «ξεσκίσεις» κανονικά, στο τέλος θα συμπληρώνεις πάντα «…βέβαια εμείς τους αγαπάμε όλους· ο Κύριος να τους ευλογήσει…». Τότε είσαι εντάξει! Δεν τρέχει τίποτα! Καθάρισες ρε παιδί μου!

Άρθρον Βου

Όταν θες να δώσεις δόξα στον εαυτό σου μπορείς άνετα να περιαυτολογήσεις όσο θες. Δώσ’ τα όλα. Πες τι φιλανθρωπίες έχεις κάνει, πόσο έχεις τρέξει στο έργο, τι χρήμα ξοδεύεις, τι θαύματα έχουν γίνει κάτω από τα χέρια σου και τέλος πάντων εξήγησε άνετα αλλά έμμεσα στο εκκλησίασμα ότι είσαι ο «superstar» της αδελφότητος! Ένα πράγμα μόνο μη ξεχάσεις… Μπορείς να περιαυτολογείς όσο θες αλλά στον πρόλογο θα πεις εξάπαντος το εξής: «Και τώρα αδελφοί θα σας πω κάτι για τη δόξα του Κυρίου».

Άρθρον Γου

Θα λες συχνά «αδελφοί μου εγώ είμαι ένα τίποτα… ένα σκουλήκι… ένας τιποτένιος…». Είναι πολύ πιασάρικο αυτό. Συγκινεί τον ακροατή. Είναι πολύ χριστιανουά να λες «είμαι ένα τίποτα… ένα σκουλήκι…» κ.λ.π. ΦΥΣΙΚΑ εσύ θα λες ότι είσαι τα παραπάνω. Αν σε πει άλλος έτσι, αααα! Είπαμε να το λέμε εμείς. Όχι να μας το λένε οι άλλοι… Αν κανείς αμφισβητήσει το κύρος και την εξουσία σου στην εκκλησία άσε το «τίποτα» και το «σκουλήκι» στην άκρη, και στείλ’ τον στον…οξαποδώ. Προσοχή μη σου χαλάσει κανείς το πρεστίζζζ…

Άρθρο Δου

Θα λες σε όλους ότι είστε αδέλφια! Θα διακηρύττεις με παρρησία ότι «τα φυσικά σου αδέλφια δεν είναι τίποτα! Τώρα είμαστε εμείς αδέλφια». Δεν έχει βέβαια σημασία που αν ο ακροατής σου χρειαστεί έναν γιατρό θα τρέχουν τα φυσικά του αδέλφια και όχι εσύ! Εσύ θα το «παίζεις» πάντα ο «big brother»!

Άρθρον Εεεε

Αν κάποιος μπει στο νοσοκομείο δεν υπάρχει πρόβλημα. Ας τον κοιτάξουν οι δικοί του. Εσύ έχεις διακονία λόγου δεν είσαι για τέτοια. Βέβαια αν είναι κάποιος που δεν έχει πιστούς στην οικογένειά του ή ζει μόνος του θα καταλάβει την απουσία σου και μπορεί να γκρινιάξει που δεν πατάς ποτέ! Μη μασάς!… Εσύ θα πεις ότι εκείνος είναι ο παράξενος λόγω της αρρώστιας και της μοναξιάς του. Σημασία έχει να ΜΗ φταις εσύ! Πολύ σημαντικό αυτό για το πρεστίζζζζζζ…

Άρθρον Στ΄

Αν σε καλέσει η οικογένεια με το ωραίο διαμέρισμα που έχει τζάκι και ωραία σποτ και που ο σύζυγος είναι πολύ κύριος η δε μανδάμ μορφωμένη καλοσυνάτη, σικ και με ευγλωττία, θα πας και θα κάτσεις και θα φας και θα τους μιλήσεις με ζήλο και χαμόγελο για τον Κύριο. Αν όμως σε καλέσει ο παππούς ο χήρος ο ξεδοντιάρης που είναι και κατιτίς σε άξεστο και μυρίζει σκόρδο, στείλε έναν αδελφό διότι εσύ είσαι πολύ φορτωμένος αυτό το καιρό. Αν όμως πας… ξεπέτα τον στα γρήγορα! Μετά μη ξεχάσεις να το διηγηθείς στο κήρυγμα για τη δόξα του Κυρίου!

Άρθρον Ζζζζ

Το Ζζζζ σημαίνει ότι κοιμούνται… Αν ξυπνήσουν θα πέσει οπωρικόν του θέρους ερυθράς αποχρώσεως! (Πηγή: airetik0s.wordpress.com)

Περί της προσφοράς της αδελφότητος, προς την υφήλιον, εβολεύθην υπό του πρώτου σχολίου, το οποίον κατετέθη εις το προηγούμενον άρθρον, του Θεολόγου των Θύραθεν Θεολογικών Σπουδών, Σταύρου Βασδέκη:

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ-ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΕΣ

Είναι γνωστό ότι ο κόσμος είναι γενικά αχάριστος. Από την αχαριστία αυτή δεν γλίτωσε ούτε η δημιουργική τάξη των ιεροκηρύκων, παρά την τεράστια προσφορά της προς το ανθρώπινο γένος.

Διότι τι μας έχουν προσφέρει, ας πούμε, οι γιατροί, αν συγκρίνουμε την προσφορά τους απέναντι σ’ αυτήν των ιεροκηρύκων; Τίποτε παραπάνω από την παράταση αυτού του ελεεινού, τρισάθλιου και αμαρτωλού βίου. Αυτού του βίου που είναι ένα τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα της ουρανίου μακαριότητας, την οποία αγωνίζονται να μας εξασφαλίσουν οι ακάματοι αυτοί υπηρέτες και μάλιστα αμισθί! Και πώς να αμειφθούν οι άνθρωποι αυτοί, για τις υπηρεσίες προς ένα τόσο ανεκτίμητο αγαθό; Αυτό που είναι η εξασφάλιση της αιωνίου ζωής! Εξ άλλου ο κύριος είπε «δωρεάν ελάβατε δωρεάν να δίνετε».

Η προσφορά τους είναι ασφαλώς ανεκτίμητη. Διότι προσέξτε, σας παρακαλώ. Παρ’ όλα τα ευαγγέλια, παρ’ όλες τις αποφάσεις των θεόπνευστων οικουμενικών συνόδων, παρ’ όλους τους ατέλειωτους λόγους των ιερών πατέρων της εκκλησίας και παρ’ όλες τις διδασκαλίες του σμήνους των αγίων, των ασκητών και των μοναχών, αυτοί δεν αρκέστηκαν σ’ όλ’ αυτά.

Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν έστησαν, ο καθένας ξεχωριστά, τον αργαλειό τους κι άρχισαν να υφαίνουν χριστιανικά χαλιά και κιλίμια. Για στημόνι τους διάλεξαν τις άφθαρτες τρίχες των ευαγγελικών και αποστολικών επιταγών. Ου κλέψεις, ου μοιχεύσεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και την μητέρα σου, αγάπα τον πλησίον σου και χίλιες άλλες τέτοιες χρήσιμες συμβουλές. Ουδέποτε είχαν ακουστεί στον κόσμο τέτοια σοφά λόγια. Μέχρι που να βγουν οι χριστιανοί να διαλαλήσουν αυτές τις αρετές όλος ο ντουνιάς έλεγε, κλέψε, μοίχευσε, ψευδομαρτύρησε, ατίμασε τον πατέρα και την μητέρα σου κι ότι άπρεπο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.

Μάλιστα πρώτοι και καλύτεροι που λέγανε και διδάσκανε τέτοια κακά λόγια ήταν οι Έλληνες. Πρώτος απ’ όλους ο Όμηρος. Βάλε μετά και τον Σωκράτη τον Αριστοτέλη, τον Επίκουρο κι όλους τους άλλους.

Αυτοί λοιπόν οι ευεργέτες της ανθρωπότητας, πάνω στο ευαγγελικό αυτό στημόνι υφαίνουν τα υφάδια που κόβουν με το ψαλίδι, όπως τα κουρέλια της κουρελούς, από τους λόγους των αποστόλων, των πατέρων της εκκλησίας, των αγίων και των καλογήρων.

Και είναι τυχερός κανείς όταν τους τύχει να κάνουν την δουλειά αυτή, της ύφανσης, στο ίδιο μέρος. Όταν δηλαδή τους καλεί, λόγου χάρη, κάποιος δημοσιογράφος, σε κάποια εκπομπή του, όπου έρχονται κουβαλώντας ο καθένας, επί τόπου τον αργαλειό του ή σε κάποιο θεολογικό συνέδριο ή σε κάποια χριστιανική γιορτή. Εκεί να δει κανείς τι φανταχτερά υφάδια που φέρνει ο καθένας για να εντυπωσιάσει τους συναδέλφους αλλά και το ακροατήριό του.

Τον καιρό μας αυτόν, δυο είναι οι μεγαλύτεροι και σπουδαιότεροι αργαλητζήδες του είδους αυτού. Ο πατέρας Μεταλληνός και παπα-Ζήσης της Θεσσαλονίκης. Καθηγητές πανεπιστημίου αμφότεροι. Και οι δυο ρίχνουν εκατό σαϊτιές, στον θεολογικό τους αργαλειό, στο λεπτό. Πάντοτε όμως βγαίνει πρώτος στη λαμπρότητα των χρωμάτων και στην ταχύτητα της σαΐτας ο Μεταλληνός. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από την λαμπρότητα και τα χρώματα των υφαδιών του θεολόγου αυτού, όπως αυτού που λέει πως: η διείσδυση της αγιοπνευματικής υπόστασης του υπεράγιου χαρμολυπητικού πνεύματος του άναρχου θεού, το εμποτίζον την θνησιγενή αλλά και αθάνατο ανθρωπίνην φύσην με την καθαρτικήν και άρρηκτον ψυχολυτρωτικήν πεμπτουσίαν του, αυτήν την ανοικονόμητον θείαν ελεημοσύνην….

Ο έτερος παπα-Ζήσης έχει ειδικότητα στα θέματα της προσέγγισης των δυο εκκλησιών, της Ορθόδοξης Ανατολικής και της Καθολικής Δυτικής. Την ώρα που υφαίνει στον αργαλειό του, έτσι και αναφέρει κανείς και μόνον την λέξη Πάπας, ευθύς τότε γίνεται Τούρκος, κι από κει και πέρα όλο το χαλί βγαίνει κατακόκκινο. Το τι του έχει σύρει του μακαρίτη του Χριστόδουλο, για τις άνομες ερωτοτροπίες του με τον Πάπα, δεν λέγεται.

Αυτοί οι δυο λοιπόν βγάζουν κάτι απόφοιτους των θεολογικών σχολών τους, Αθηνών και Θεσσαλονίκης, που δεν ξέρει πού να τους κατατάξει κανείς. Μ’ όσους απ’ αυτούς έχω συζητήσει έχω μείνει άναυδος. Οι άνθρωποι αυτοί δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά από τις γραφές! Πρόκειται για κάτι το απίστευτο. Δεν έχουν διαβάσει καν μια φορά τα τέσσερα ευαγγέλια!

Ένας φίλος κέρδισε ,κυρίως από θεολόγους, μέσα σ’ ένα χρόνο, πέντε χιλιάδες ευρώ βάζοντας το εξής στοίχημα: λέει ή δεν λέει ο ίδιος ο Χριστός στα ευαγγέλια ότι όποιος δεν θελήσει να βασιλέψω επ’ αυτού να τον φέρεται και να τον σφάξετε εμπρός μου; Όπως είναι φυσικό όλοι και κυρίως οι πτυχιούχοι θεολόγοι(!) στοιχηματίζουν πως κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να είναι γραμμένο μέσα στην καινή διαθήκη.

Αυτός λοιπόν ο τύπος, κουφάλα του κερατά, έχει αποστηθίσει το εν λόγω χωρίο δια του αριθμού 1927, διότι βρίσκεται γραμμένο στο 19ο κεφάλαιο και στον 27ο στίχο του κατά Λουκάν ευαγγελίου. Και για του λόγου το αληθές γράφεται ως εξής: «πλήν τους εχθρούς μου εκείνους τους μη θελήσαντές με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου».

Έτυχα κι εγώ σε μια περίπτωση που το στοίχημα μπήκε μ’ έναν παπά και μάλιστα πτυχιούχο θεολόγο. Ο παπάς συνοδεύονταν από την παπαδιά του, θεολόγο κι αυτή. Είχαν γνωριστεί, φοιτητές στην θεολογική σχολή Θεσσαλονίκης, και από τότε αγαπήθηκαν και μετά παντρεύτηκαν.

Μόλις λοιπόν άκουσε το στοίχημα ο παπα-Θανάσης, το έριξε στη σιγουριά, πως τάχα μου δεν ήταν δυνατόν ο Χριστούλης να ξεστόμισε τέτοια κακά λόγια κι ότι αυτός δεν μασούσε τέτοιες αναλήθειες, κι έβαλε στο φτερό χίλια ευρώ αβλεπί. Έβγαλε τότε ο άλλος το ευαγγέλιο και διάβασε το χωρίο. Ο παπάς άρπαξε αμέσως το βιβλίο στο χέρι και το διάβασε με προσοχή. Κύτταξε την έκδοση, ξαναδιάβασε και είπε: καλά, πώς γίνεται εγώ να μην το είχα προσέξει τόσο καιρό, αυτό το πράγμα. Στη συνέχεια έκανε τον επανέλεγχο κι η παπαδιά. Αυτή σαν πονηρό θηλυκό δεν έβγαλε άχνα.

Όμως ο παπα-Θανάσης, που είναι και τσιφούτης, βασικό χούι του παπαδαριού, δεν έστεργε να χάσει το χιλιάρικο με τίποτα. Από το πολύ του ζόρι κόντεψε να ξεχάσει να πιπιλήσει την άφθαρτη καραμέλα των θεολόγων, αυτή που λέγεται «παραβολικό». Όμως σε λίγο του ήρθε στο στόμα: κύτταξε, ναι, το γράφει, αλλά είναι παρα-βολικό. Δεν εννοεί αυτό αλλά… Πού να του πήγαινε ο νους του ότι το παραβολικό του θέματος πως δεν θα τον βόλευε καθόλου.

Η άλλη πλευρά του στοιχήματος διαμαρτυρήθηκε αμέσως: ναι, αλλά παππούλη μου το στοίχημα ήταν για το αν ήταν γραμμένα τα λόγια αυτά στο ευαγγέλιο. Δεν μιλήσαμε για παραβολικά και τέτοια. Αλλά ας είναι κι όπως τα λες. Τώρα θα βάλουμε άλλο στοίχημα, αφού το θέλεις έτσι. Να λοιπόν τι σου προτείνω, αν αποδειχθεί ότι δεν είναι παραβολικό, δηλαδή ότι ο Χριστούλης το είπε τοις μετρητοίς, τότε θα παίξεις το χιλιάρικο αλλά και το ξύρισμα της γενειάδας σου;

Στο δευτερόλεπτο ο παπα-Θανάσης συμφώνησε. Ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρος ότι θα έβρισκε τον τρόπο να αποδείξει την παραβολικότητα του χωρίου. Δεν ήταν δυνατό ο Χριστός που είπε «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…», να λέει τέτοια φασιστικά λόγια. Πού να ήξερε ο δόλιος τι κακό τον περίμενε.

Ξέρεις όμως παπά μου, είπε ο άλλος, πρέπει πρώτα να συμφωνήσουμε σε κάτι. Να σου το πω κι εσύ θα απαντήσεις. Ποιος είναι μεγαλύτερος θεολόγος, εσύ ή ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος; Ο παπα-Θανάσης διαμαρτυρήθηκε έντονα: για χαζό φαίνεται με περνάς, αυτό θέλει και ρώτημα; Φυσικά εγώ είμαι ένα τίποτα μπροστά σ’ αυτόν που ανάφερες. Άσε τα τώρα αυτά και λέγε. Ο άλλος επέμενε: δηλαδή παπά μου ομολογείς ότι θα παραδεχτείς ότι λέει ο πατέρας αυτός; Φυσικά απάντησε ο παπα-Θανάσης. Μήπως ο αγράμματος είχε διαβάσει ποτέ του Χρυσόστομο, όπως ο άλλος, για να γνωρίζει. Εδώ δεν ήξερε τι γράφει το ευαγγέλιο, το στουρνάρι.

Μια και δυο λοιπόν ο άλλος βγάζει από την τσάντα του έναν κόκκινο τόμο, έκδοσης «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ» 1980, με τίτλο «ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» κι αρχίζει να διαβάζει το τι λέει ο Χρυσόστομος γι’ αυτό το χωρίο, από τον «Λόγο κατά Ιουδαίων» τόμος 34 σελ. 107 «… πράγμα που έπαθαν και οι Ιουδαίοι, οι οποίοι, αφού κατέστησαν τους εαυτούς τους άχρηστους για εργασία έγιναν κατάλληλοι για σφαγή» (οι Ιουδαίοι ουδέποτε δέχτηκαν τον Χριστό ως Μεσσία). Και συνεχίζει ο άγιος «Γι’ αυτό και ο Χριστός έλεγε: τους εχθρούς μου που δεν θέλησαν να βασιλεύσω σ’ αυτούς οδηγήστε τους εδώ και κατασφάξετέ τους».

Ότι έγινε με το ευαγγέλιο έγινε και με τον τόμο αυτόν του Χρυσόστομου. Τον κύτταξε ο παπάς από δω, τον ξανακύτταξε από κει, μετά το περίλαβε κι η παπαδιά, μια από τα ίδια. Με τα πολλά, παραδέχτηκαν ότι το βιβλίο ήταν σωστό, διότι γνώριζαν και οι δυο τους την εγκυρότητα των εκδόσεων «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ».

Το στοίχημα είχε πλέον κληρωθεί. Ο παπάς το έχασε ξεκάθαρα. Ήταν και τέσσερα άτομα μάρτυρες. Να πέσει φωτιά και να με κάψει αν λέω ψέματα. Αλλά ας αφήσουμε κατά μέρος αυτή την περίπτωση. Μπορεί το 99% των θεολόγων να είναι σαν τον παπά μας αλλά υπάρχουν και μερικοί που υπηρετούν την αλήθεια.

Δηλαδή πώς μπορείς εσύ, άσχετε και αμαρτωλέ άνθρωπε, να καταλάβεις, από μόνος σου, δίχως την αρωγή των ιεροκηρύκων-θεολόγων, το μυστήριο της τριαδικότητας του θεού! Αυτού του θεού που είναι ένας αλλά ταυτοχρόνως και τρεις, που και οι τρεις είναι μόνο ένας; Και που αν δεν το παραδεχτείς, το μυστήριο αυτό, θα εκβληθείς στο πυρ το εξώτερο. Κι αν δεν το καταλάβεις πώς θα το παραδεχτείς; Άρα δεν χρωστάς την σωτηρία σου στους ιεροκήρυκες; Αυτή την σωτηρία που είναι το παν για τον άνθρωπο.

Αλλά έτσι λειτουργεί η αθάνατη αχαριστία των ανθρώπων. Ευγνωμονεί τους γιατρουδάκους, που του θεραπεύουν το θνητό σώμα, σιγά τα λάχανα, και αγνωμονεί απέναντι στους θεολόγους, αυτούς τους γιατρούς της αθάνατης ψυχής!

Ούτε ένα άγαλμα δεν έστησες, αχάριστε άνθρωπε, για κάποιον από τους αμέτρητους αυτούς σωτήρες της αθάνατης υπόστασής σου! Φτου σου ρεμάλι. Ελεεινέ ανθρωπάκο.

Έστησες αγάλματα σε φονιάδες, όπως τον Μέγα Αλέξανδρο!! Σε αμφιλεγόμενους πολιτικούς, όπως τον Βενιζέλο! Σε ξεβράκωτους επαναστάτες, όπως τον Καραϊσκάκη! Στον ειδωλολάτρη τον Όμηρο, στον άθεο τον Επίκουρο, και στον ακόλαστο τον Δία! Και σ’ ένα σωρό άλλους αμαρτωλούς και άχρηστους ανθρώπους! Και για τους θείους θεολόγους ούτε καν μια αναμνηστική στήλη! Ούτε έναν καλό λόγο!

Ούτε μια στιγμή, βρε αχάριστο πλάσμα, δεν σκέφτηκες τι θα γινόταν αυτός ο κόσμος χωρίς τους θεολόγους; Αυτούς τους ιεροκήρυκες του αληθινού λόγου του ενός και μοναδικού θεού που μυστηριωδώς πως είναι τρεις σε έναν! Αυτούς που τους εξύμνησε ο Έρασμος με τόσο επαινετικά λόγια. Εμείς όμως θα σου το υπενθυμίσουμε τώρα προς τιμωρία σου.

Ο Έρασμος λοιπόν στο περίφημο βιβλίο του «Μωρίας Εγκώμιον», εκδ. ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1972 Κεφ. 64 σελ. 145, αναφέρει μεταξύ άλλων: «… Αν πρέπει να πιστέψουμε τον άγιο Ιερώνυμο … ο άγιος Παύλος, διαβάζοντας τυχαία την επιγραφή ενός μνημείου στην Αθήνα, την άλλαξε για να έρχεται πιο καλά με όσα εκείνος έλεγε για την χριστιανική πίστη», σχόλ. στις πράξεις των Αποστόλων (17,23). Προσέξτε παρακαλώ περί τι είδους αλλαγή πρόκειται: «Παράλειψε τις λέξεις που μπορεί να έβλαπταν την υπόθεσή του και κράτησε μόνο τις δύο τελευταίες – αγνώστω θεώ – και πάλι τις άλλαξε κομμάτι, γιατί ολόκληρη η επιγραφή έλεγε: ΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ ΑΣΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗΣ ΘΕΟΙΣ ΑΓΝΩΣΤΟΙΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΣ. Φαίνεται πως αυτό το παράδειγμα πιάσανε ν’ ακολουθούν τα παιδιά οι θεολόγοι. Ψαρεύουν απ’ εδώ κι απ’ εκεί τέσσερις-πέντε λέξεις, στην ανάγκη τις αλλάζουν το νόημα και το ταιριάζουν όπως τους βολεύει και στα κομμάτια αν αυτό που έρχεται πριν ή μετά δεν έχει καμμιά σχέση με το θέμα ή πάει κι αντίθετα. Και το κάνουν αυτό με τόσο πετυχημένη ξεδιαντροπιά που τους ζηλεύουν ακόμη κι οι νομικοί» μετάφρ. Στρατή Τσίρκα.

Μάλιστα ελεεινέ ανθρωπάκο, μέχρι και ξεδιάντροποι γίνονται οι υπηρέτες αυτοί του θεού, οι θεολόγοι, για να υποστηρίξουν την αλήθεια της θρησκείας τους! Μέχρι και μισθούς λαμβάνουν προκειμένου να μεταλαμπαδεύσουν τον θείο λόγο στους φοιτητές και στους μαθητές τους. Μέχρι και το άσπρο το κάνουν μαύρο, χάριν της πίστεως. Και παραμένουν απτόητοι απέναντι στην αχαριστία σου. Μάλιστα απτόητοι.