Ο δεξιοτέχνης του τρίχορδου μπουζουκιού Ιορδάνης Τσομίδης, παίζει ζωντανά στο δημοτικό ωδείο στα Χανιά το 1992, με τον δικό του ιδιαίτερο και ανεπανάληπτο «μπλουζίστικο» τρόπο το τραγούδι του Μανώλη Χιώτη: «Δεν θέλω πια να ξαναρθείς»
(Στην Αμερική συνεργάστηκε με τον Μπομπ Ντίλαν ενώ έκανε δίσκο με τον σαξοφωνίστα Φιλ Γουντς.)
Ο Ιορδάνης, πέρασε τη ζωή του όπως την ήθελε. «Όσα έρθουν κι όσα πάνε. Ας είναι καλά το μπουζούκι μου» όπως έλεγε , περιπετειώδης, «μάγκας» και μποέμ ρεμπέτης.
Προσφυγικής καταγωγής, ο Ιορδάνης Τσομίδης γεννήθηκε το 1933 στην Κοκκινιά, από όπου ξεκίνησε και πραγματοποίησε το όνειρό του να γυρίσει τον κόσμο, όχι βέβαια σαν αεροπόρος, όπως ήθελε όταν ήταν παιδί, αλλά ως σολίστας του μπουζουκιού, με καριέρα στον ελληνισμό της Αμερικής από το 1957 και σε όλη την Ευρώπη, έως το τέλος της δεκαετίας του 1970.
Και δεν ήταν μόνο με την Άννα Χρυσάφη, τη Σεβάς Χανούμ, τον Τατασόπουλο, τον Χιώτη, τον Τάκη Μπίνη, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και άλλους που δούλεψε στη Νέα Υόρκη και το Σικάγο, αλλά ακόμα και με τον Μπομπ Ντίλαν έχει παίξει, ενώ έκανε δίσκο με τον σαξοφωνίστα Φιλ Γουντς.
Αμερικανικά τραγούδια, διασκευασμένα σε ελληνικούς ρυθμούς, εκτελεσμένα από το σαξόφωνο του Γουντς και το μπουζούκι του Τσομίδη, σε ένα δίσκο που έκανε ρεκόρ πωλήσεων στην Αμερική, πριν από 38 χρόνια, με τίτλο «Greek cooking».
Όταν γύρισε στην Ελλάδα, τη δεκαετία του 1980, αποσύρθηκε. Εμφανιζόταν σπάνια στη Χαλκίδα και στα Εξάρχεια ξεσηκώνοντας τον ενθουσιασμό των νέων.
Ζούσε αποκλεισμένος και απομονωμένος από τους πάντες, γιατί, όπως είχε εξομολογηθεί στον Πάνο Γεραμάνη, ο οποίος του είχε κάνει αφιέρωμα στην εκπομπή «Βάρδοι του ελληνικού τραγουδιού»: «Θέλω να “μαι μόνος και ήσυχος. Εγώ και ο εαυτός μου με το μπουζούκι μου».
Αναρτήθηκε απο Μιχάλη
Print 
PDF
vomolloxius on 
stauros on 
αντωνης on 
omni on 
Μιχάλης on 
57 σχόλια
Μεταπήδηση στη φόρμα σχολίων ↓
tzeremes
17 Μαΐου 2013 στις 1:28 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Πολύ ωραίο. Ένα τραγούδι που επίσης μ” αρέσει από τον Ιορδάνη Τσομίδη είναι αυτό
Ο Στέλιος Βαμβακάρης έχει επίσης κάνει τέτοια «ανοίγματα» σε δίσκους του και σε συνεργασίες με τον Λουιζιάνα Ριντ και τον Παύλο Σιδηρόπουλο.
Τέλος ένα μαγευτικό παίξιμο του γιου του Τατασόπουλου. Μπορείτε να τον δείτε και σε άλλα ωραία βίντεο στο youtube, όπως π.χ. σε αυτό που είναι προς τιμήν του δεξιοτέχνη Γιάννη Σταματίου.
mixalis
17 Μαΐου 2013 στις 10:10 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Αναρωτιέμαι, από ποια εθνική κλαπατσιμπανική -σπορά-σκούφια κατάγεται το άσμα;
Ενόσω, μας λείπουν από δω μέσα,κάποιοι ειδικοί δεξιοτέχνες μουσικολόγοι αναλυτές !
ΥΓ Κάτι μου θυμίζει πάντως.
vomolloxius
17 Μαΐου 2013 στις 4:46 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Ειναι Αργεντίνικο και ο ρυθμός λέγεται Μπαγιό, με μέτρο 2/4. Οπως και το Τσιγγάνα Μαρία πάλι του Χιώτη
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
18 Μαΐου 2013 στις 1:17 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Θεός. Φαντάσου η ελληνική μουσική να είχε πάρει τον δρόμο αυτού του στυλ: με μια Μισιρλού και μόνο, η οποία έγινε rock anthem, δημιουργήθηκε ολόκληρη garage rock «σχολή». Θα συνδιαμορφώναμε πλέον τα διεθνή μουσικά δρώμενα. Χώρια που θα είχαμε γλυτώσει από τους διάφορους βυζαντινοθρεμμένους Μπιθικωτσοθεοδωράκηδες, ανταρτοβάρδους και λοιπούς (β)ρωμηούς.
Misirlou από τον Dick Dale & the Deltones
και από τους «δικούς» μας Last Drive (1986)
stauros
18 Μαΐου 2013 στις 3:34 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Καμμιά μπολντόζα δεν είναι σε θέσει να ισοπεδώσει τον μουσικό κήπο της οικουμένης των ανθρώπων, ακόμη κι αυτή, η της ροκ μουσικής. Οι μουσικές αυτές έχουν βαθιές ρίζες και πολλούς βολβούς, ώστε να εξασφαλίζουν την επιβίωσή τους ακόμη και μετά από καταστροφικές πυρκαγιές και σεισμούς των κουτουρού χαβά ντεσιμπέλ.
Μισιρλού: μη φτύνεις κάτι πολύ, όσον αφορά στην μουσική, γιατί μπορεί αργότερα να χρειαστεί να το γλύψεις.
vomolloxius
18 Μαΐου 2013 στις 5:08 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Υπνοβάτη .Ακου μια ιστορία για την Μισιρλού.Το κομματι εγινε σολο ορχηστρικο ροκ για ηλεκτρική κιθάρα το 1962. σε μία συναυλία.
Ο Dale εβαλε στοίχημα με εναν νεαρό θαυμαστή του ότι θα μπορούσε στην κιθάρα να παίξει ένα κομματι σε μία μόνο χορδή.
Το κομματι βέβαια ηταν το Μισιρλού και ο Dale το ηξερε απο τον πατέρα του που ηταν απο τον Λίβανο και το επαιζε σε μια μονο χορδή στο ούτι .
Νομίζω οτι πρέπει να ειναι το μοναδικό κομματι στο κοσμο που παιζεται σε μια χορδή.
stauros
18 Μαΐου 2013 στις 5:13 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Βωμολόχιε, θέλεις τώρα να σου αραδιάσω σε πόσες χώρες υπάρχουν βασικώς μονόχορδα σολιστικά όργανα; Εκτός κι αν εννοείς ως όργανα αποκλειστικά την ηλεκτρική κιθάρα.
vomolloxius
18 Μαΐου 2013 στις 5:41 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Εγω δηλώνω ανταρτοπληκτος!!http: //www.youtube.com/watch?v=5YPj0PZLUXE
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
18 Μαΐου 2013 στις 5:44 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
«Καμμιά μπολντόζα δεν είναι σε θέσει να ισοπεδώσει τον μουσικό κήπο της οικουμένης των ανθρώπων, ακόμη κι αυτή, η της ροκ μουσικής.»
;;;
«Μισιρλού: μη φτύνεις κάτι πολύ, όσον αφορά στην μουσική, γιατί μπορεί αργότερα να χρειαστεί να το γλύψεις.»
;;;
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
18 Μαΐου 2013 στις 5:56 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
«Εγω δηλώνω ανταρτοπληκτος!»
Ανταρτορόκ, ε; Έχουν γραφτεί πολλά γι” αυτή την ιστορία.
Koίτα κι εδώ: Η ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΤΖΑΒΕΛΑ
http://freedomgreece.blogspot.gr/2013/04/blog-post_18.html
Tην ιστορία με το Misirlou και τον Dick Dale την γνωρίζω από παλιά. Τί στην ευχή, με αυτά μεγαλώσαμε…
Σταύρος
18 Μαΐου 2013 στις 6:36 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Υπνοβάτη, σου δίνω δίκιο που απορείς, διότι έτσι ξέρεις εσύ, ότι η ροκ μουσική πέρασε μέσα στον κόσμο με την ομορφιά και την σπουδαιότητα των πολλών ντεσιμπέλ της.
Ότι δεν είχε καμμιά απολύτως σχέση με τα εμπορικά σχέδια των κυρίαρχων της οικουμένης. Σε πληροφορώ λοιπόν ότι έπεσε μεγάλη προπαγάνδα. Διότι άλλο ήταν να πουλάνε οι αμερικανοί μουσική μοναχά στις ΗΠΑ κι άλλο σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Το Μάρλμπορο τσιγαράκι σου θυμίζει κάτι; Η κόκα κόλα; Το μπλουτζήν που σακάτεψε πολλά αρχίδια σ” ολόκληρο τον ντουνιά; Δηλαδή η κόκα κόλα από την μαγκιά της έγινε παγκόσμιο ποτό;
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
18 Μαΐου 2013 στις 7:08 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Σταύρο, αυτή που εκφράζεις, είναι η τυπική αντίληψη που επικρατεί στην Ελλάδα (και μόνον στην Ελλάδα) σχετικά με τη ροκ (ή και άλλα είδη, όπως η τζαζ, ή ακόμα και η κλασική). Οι λόγοι επικράτησης αυτής της αντίληψης στην Ελλάδα (τονίζω: μόνον στην Ελλάδα) είναι πολλοί, αλλά κατά βάση ο εξής ένας: ο εκούσιος συμπλεγματικός πολιτισμικός απομονωτισμός αυτής της χώρας, ο οποίος έχει φυσικά τις ρίζες του στο -βρυκολακιασμένα- αειθαλές βυζαντινό τερατογέννημα.
Πουθενά αλλού η ροκ δεν αντιμετωπίστηκε με τέτοιον αφοριστικό τρόπο, ή σαν πολιτισμική απειλή (αντιμετωπίστηκε βεβαίως από τα καθεστώτα ως κοινωνική και πολιτική απειλή, τουλάχιστον μέχρι το 1970). Ούτε καν σε χώρες και λαούς με σπουδαία εγχώρια δημοτική μουσική παράδοση (Ιρλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, και φυσικά τις πολυεθνικές Η.Π.Α. όπου το ευρωπαϊκό δημοτικό τραγούδι διασταυρώθηκε με το νέγρικο και μας έδωσε τη ροκ).
Εδώ μπορείς να δεις ότι από επιστημονικής (ιστοριογραφικής) πλευράς τα περί συσχετισμού Μάρλμπορο, κόκα κόλας, μπλου τζην κλπ. με τη ροκ αποτελούσαν ανέκαθεν βολικές «ελληνιές» για να εξακολουθήσει να καθαγιάζεται ο δικαιολογημένος πολιτιμισμικός κομπλεξισμός της ρωμηοσύνης (κάτι που, ειδικά εσύ, μου προξενεί εντύπωση, πώς το έχεις δεχτεί).
ΗΧΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΗΧΟΙ: ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΟΚ ΕΝΤ ΡΟΛΛ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, 1956-1967
http://hypnovatis.blogspot.gr/2013/04/1956-1967.html
ΥΓ. Να σου υπενθυμίσω ότι και ο άσκαυλος, ή ζουρνάς (που χρησιμοποιείται σε πάμπολλες παραλλαγές στο ευρωπαϊκό δημοτικό τραγούδι τις τελευταίες δυο -τουλάχιστον- χιλιάδες χρόνια) διέπεται από την «ομορφιά και την σπουδαιότητα των πολλών ντεσιμπέλ του»; Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι η ηλεκτρική κιθάρα πήρε τη θέση του; Κι ότι παράγει τα ίδια με αυτόν διονυσιακά αποτελέσματα; Έχεις σκεφτεί ότι η ροκ είναι η μοναδική ίσως διονυσιακή επιβίωση στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό; Kι ότι μέσα από αυτήν το ευρωπαϊκό δημοτικό τραγούδι διένυσε έναν νέο κύκλο ύπαρξης;
stauros
18 Μαΐου 2013 στις 7:54 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Υπνοβάτη, τι να κάνουμε στην χώρα που ζάμε, άλλοι με τις ελληνιές τους άλλοι με τις αμερικανιές τους.
Δεν έχω κόλλημα με καμμιά μουσική κι έτσι τις θεωρώ όλες όμορφες και τις γουστάρω. Και όσον αφορά τις ιστορίες τους δεν κάνω στραβά μάτια απέναντί τους. Ούτε είπα ότι φταίει σε κάτι η ροκ. αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι πατροναρίστηκε από εμπόρους νταβατζήδες, κι από γενίτσαρους του κερατά.
Έκανε κι αυτή η μουσική τον κύκλο της και της έμειναν τώρα οι ουρές. Η αντοχή στον χρόνο αποδεικνύει το ειδικό τους βάρος. Θα δούμε, αν προλάβουμε και την συνέχεια.
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
18 Μαΐου 2013 στις 8:24 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
«Έκανε κι αυτή η μουσική τον κύκλο της και της έμειναν τώρα οι ουρές. »
Αυτό δεν είναι απαραίτητα μεμπτό.Είναι η φυσιολογική ροή όλων των πραγμάτων. To ίδιο ακριβώς ισχύει και για σύμπασα την νεοελληνική μουσική (και μάλιστα εδώ και δεκαετίες). Η οποία πατροναρίστηκε περισσότερο από κάθε άλλη, από εμπόρους νταβατζήδες, μαχαιροβγάλτες, κοκαϊνομανείς, κουτσαβάκηδες της νύχτας, παπάδες και γενίτσαρους του κερατά. Ποιούς να πρωτοθυμηθεί κάποιος; Άλλωστε τί πιο φυσικό από γενίτσαρους και νταβατζήδες στο Τουρκοβυζάντιο που ζούμε;
Όσο για την εμπορευματοποίηση, αυτή είναι στην εποχή μας το τίμημα για να φτάσει το καλλιτεχνικό έργο (μουσική, λογοτεχνία, κινηματογράφος κ.λπ.) στον κόσμο. Μαζί του βέβαια θα «λαθροταξιδέψουν» και πολλά σκουπίδια. Τουλάχιστον όμως η ροκ κατόρθωσε (προς τιμήν της) ως έναν βαθμό να παρακάμψει τα εμπορευματικά κυκλώματα μέσα από την μαζική δημιουργία ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιρειών (οι Beatles είχαν ιδρύσει μάλιστα μια από αυτές). Είναι η μοναδική μουσική από την οποία επιχειρήθηκε ποτέ κάτι τέτοιο. Γι” αυτό κληροδότησε κατεξοχήν πράγματα που (σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία της νεοελληνικής μουσικής παραγωγής) άντεξαν στον χρόνο και που, φυσικά, δεν θα μπορούσαν με τίποτα να έχουν προέλθει από αυτό το χωριουδάκι που ζούμε (και που νομίζει κομπλεξικά ότι είναι το κέντρο του κόσμου):
Π.χ.:
PolitroposDionisis
18 Μαΐου 2013 στις 5:03 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Όσοι είναι άσχετοι των μουσικών πραγμάτων και εξαρτούνε την γνώμη τους για τα μουσικά πράγματα, από ντίλερ τύπου, τα παίρνουμε από τις εταιρίες Γ. Πετρίδης και το κακό συναπάντημα…. αξιώνουνε να δικαιούνται να ομιλούν και να θεωρούνται έγκυρες οι μονοκόμματες, μονόπλευρες απόψεις τους, τύπου πιστεύω εις έναν θεό….. Ροκ τζαζ και τα μυαλά στα κάγκελα……
Και το κακό δεν σταματά εδώ, η ημιμάθεια τους, θαρρούνε πως τους δίνει το δικαίωμα να θεωρούνε πως καμία άλλη άποψη δεν μπορεί να είναι έγκυρη, άσχετα από το αν αυτοί που την εκφράζουνε ασχολούνται με την μουσική όχι ακούγοντας, αλλά εντρυφώντας πάνω σε όργανα… μελετώντας δια βίου και όχι μόνο…
Και κατά έναν περίεργο τρόπο κανένας από αυτούς,τους λογιους ή παραδοσιακους μουσικους, Έλληνας Αμερικανός Κινέζος…. ποτέ δεν μιλά απαξιωτικα για κάποιο μουσικό είδος!!!!!
Ωστόσο οι αξιολύπητοι πιστοί του κυρίου Γ. Πετρίδη δεν πήρανε πότε είδηση, πως οι εν λόγω διαφημιστές αλλότριων μουσικών προϊόντων,( τώρα πια που η ΡΟΚ έκλεισε τον κύκλο της και είναι σε αδιέξοδο…. )δείχνουνε πως γουστάρουνε και γλύφουνε μετά μανίας εκεί που πριν φτύνανε!!
Έχει μεγάλη πλάκα να ακούς σε ραδιοφωνικές εκπομπές τον γκουρού της ροκ Γ. Πετρίδη και άλλους ειδήμονες του είδους…. να παρουσιάζουνε με την ίδια και μεγαλύτερη θερμη, στοργή, αγάπη και απέραντο θαυμασμό, τους: «βυζαντινοθρεμμένους Μπιθικωτσοθεοδωράκηδες, ανταρτοβάρδους και λοιπούς (β)ρωμηούς.
vomolloxius
18 Μαΐου 2013 στις 5:36 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Μονοχορδα οργανα συναντούμε σε πολλούς πολιτισμούς ειναι ρυθμικά οργανα συνοδείας δεν ειναι σολιστικά.
Με μια μικρή εξαιρεση το αφρικάνικο Μόλο, αλλα αυτό παιζεται με δοξάρι οποτε αλλαζουν τα δεδομένα εχει καποιες οκταβες,δεν ξέρω ποσες αλλα έχει.
stauros
18 Μαΐου 2013 στις 5:58 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Είναι όλα σολιστικά. Ρυθμικό μπορεί να υπάρχει αλλά δεν το γνωρίζω. Στο διαδίκτυο υπάρχουν αρκετά βίντεο για να το επιβεβαιώσουν. Ένα από τα παλαιότερα όργανα της Αλβανίας είναι η μονόχορδη λύρα, την οποία έτυχε να δω πολλές φορές από την τηλεόραση των Σκοπίων. Μάλιστα το πρωί έβλεπα βίντεο από την αφρική με μονόχορδες λύρες που σολάριζαν.
Είδα και στην Αίγυπτο, μπροστά στα μάτια μου, μαύρους να παίζουν μονόχορδα και να σολάρουν.
Ιδού ένα δείγμα:
vomolloxius
18 Μαΐου 2013 στις 8:51 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Αυτό ειπα και γω ρε Σταύρο,οτι ο μονος τρόπος να παίξεις μουσική με μονόχορδο ειναι με το δοξαρι.
Με μια χορδή δεν γίνεται, θα ακουστει κάπως ετσι τρανκ-τρανκ- τρανκ.
Αν η χορδή ειναι πιο λεπτη θα ακουστεί τσινκ-τσινκ-τσινκ.η τσόνκ-τσονκ-τσονκ,ανάλογα και με το σκάφος
Σαν να λέμε, εχουμε μια σφυρίχτρα διαιτητή και θελουμε να παίξουμε τσάμικα!
Οσο αφορά την Μιρσιλου δεν ξέρω πόσο ειναι εφικτο να γίνει αλλα μονο με ηλεκτρική κιθάρα λόγω παραμόρφωσης,και δεν ξερω αν το ακουσμα θα μοιάζει με την Μιρσιλου,η με το «ελατο ω “ελατο»
Τωρα βεβαια υπαρχει και ο αστικός μύθος.Οπως μέ κιθαρίστες που πουλήσαν τη ψυχη τους στον σατανά γιάυτο έπαιζαν διαβολεμένα κλπ.κλπ.
mixalis
18 Μαΐου 2013 στις 7:54 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Πως το ευνοείς αυτό ρε συ Σταύρε…Κυριολεκτικά ή μεταφορικά ;;;
stauros
18 Μαΐου 2013 στις 7:59 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Κυριολεκτικά. Υπάρχουν μελέτες επιστημονικές. Τα σλιπάκια και τα μπλουτζήν ευθύνονται για την αύξηση των ποσοστών του καρκίνου των όρχεων. Περιληπτικά σου λέω ότι οι όρχεις πρέπει να έχουν θερμοκρασία ένα βαθμό Κελσίου πιο κάτω από το υπόλοιπο σώμα.
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
18 Μαΐου 2013 στις 8:51 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Αυτό είναι αληθές. Μόνο που το είδος μπλουτζήν που αναφέρεται ο Σταύρος είναι αυτό της δεκαετίας του 1970, και συγκεκριμένα αυτό που προήλθε από την επιδεικτικά ναρκισσιστική μόδα της ντίσκο, μετά το 1975.
Η ροκ δεν στένεψε ούτε τα παντελόνια, ούτε τα εσώρουχα, αντίθετα τα φάρδυνε. Και μάλιστα τα εσώρουχα, σχεδόν τα κατάργησε. Ποιός δεν θυμάται τις εικοσάχρονες μαινάδες, που τις έπιανε υστερία και (απελευθερωτικό) κλάμα και που πετούσαν έξαλλες τα σουτιέν τους στις συναυλίες π.χ. των Beatles;
vomolloxius
18 Μαΐου 2013 στις 9:48 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Aμαν ρε υπνοβατη μου θυμήζεις εκείνες τις μουσικές κοντρες στα μουσικά περιοδικα της δεκαετίας 80
αν καλύτερη μουσική ηταν ντίσκο το ροκ ,η πανκ, η νιου γουέιβ.κτλπ
Κουλαρισε! η μητέρα ολών είναι το blues. …Mινορε πεντατονικη. Στα δικά μας ειναι ο αιόλιος και ο δοριος τροπος.
(γι’άυτο ταιριάζει και με πολλα ρεμπέτικα)Η κλιμακα για τα blues ειναι μια: η χρωματικη, ολες οι νοτες!!! εισαι ελευθερος να παιξεις οτι νιωσεις!!.. αυτη ειναι η μουσική ενα ταξίδι
Πιάσε ενα μινοράκι απο τους ΖΖ TOP
Αργότερα θα σου δώσω κομάτια σε στυλ πιο ματζορε,στα δικά μας μιξολύδιο τροπο
stauros
18 Μαΐου 2013 στις 10:04 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Vomolloxiε, σε παρακαλώ να μου λύσεις μια απορία.
Υπάρχουν ικανά ντοκουμέντα αναρτημένα στο διαδίκτυο που δείχνουν ότι τα παληκάρια της Χρυσής Αυγής, εκφράζονται μουσικώς αποκλειστικά μέσα από την ροκ μουσική. Ούτε μπουζούκια, να πούμε, ούτε κλαρίνα και τα τοιαύτα.
Εσύ τι πιστεύεις δηλαδή, ότι η ροκ έχει κάτι τις που τραβάει τα φασιστάκια;
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
18 Μαΐου 2013 στις 10:07 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Φυσικά και το μπλουζ είναι η μάνα! Όποτε η ροκ απομακρύνθηκε από αυτό (όπως σήμερα) γίνεται σκιά του εαυτού της.
Μου κάνει εντύπωση ότι τις παλιές μουσικές κόντρες σού τις θυμίζω εγώ κι όχι όσοι επιμένουν να χρησιμοποιούν εν έτει 2013, τα διάφορα αναχρονιστικά επιχειρήματα της ρωμηοσύνης εναντίον «ξένων» μουσικών, όπως κατεξοχήν εδώ:
ΥΓ. Γιατί σου φαίνομαι ακουλάριστος;
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
18 Μαΐου 2013 στις 10:33 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
«Vomolloxiε, σε παρακαλώ να μου λύσεις μια απορία.
Υπάρχουν ικανά ντοκουμέντα αναρτημένα στο διαδίκτυο που δείχνουν ότι τα παληκάρια της Χρυσής Αυγής, εκφράζονται μουσικώς αποκλειστικά μέσα από την ροκ μουσική. Ούτε μπουζούκια, να πούμε, ούτε κλαρίνα και τα τοιαύτα.
Εσύ τι πιστεύεις δηλαδή, ότι η ροκ έχει κάτι τις που τραβάει τα φασιστάκια;»
Eπειδή έχω την αίσθηση ότι αυτή απορία ήταν κατά βάθος για μένα.
Αν εννοείς αυτό:
http://www.iefimerida.gr/news/49348/o-kaiadas-
τότε έχω να σου υπενθυμίσω ότι και σε προηγούμενη συζήτησή μας είχες θεωρήσει ροκ… τον Μπουλά και τον Ζουγανέλη. Αν ό,τι έχει ηλεκτρική κιθάρα είναι ροκ, τότε ό,τι έχει μπουζούκι είναι λαϊκό και ό,τι έχει κλαρίνο είναι δημοτικό κι ό,τι έχει βιολί είναι κλασική.
Με αυτή τη λογική και η κλασική «τραβάει τα φασιστάκια», αφού ο Χίτλερ ήταν μανιώδης ακροατής κλασικής μουσικής.
Επίσης επειδή η ελληνοχριστιανική χούντα προωθούσε τον «ελληνικό πολιτισμό», τότε αυτός είναι φτιαγμένος για να τραβάει τα φασιστάκια.
Ελληνοχριστιανοί και ρωμηοί είναι και όσοι ακούν μπουζούκια και τη μουσική δηλωμένων ρωμηών, όπως ο Θεοδωράκης
). Άρα όλοι αυτοί θα μπορούσαν να είναι φασίστες, σύμφωνα με τη δική σου λογική.
Οι χρυσαυγίτες δηλώνουν και θαυμαστές ή/και λάτρεις του Πανός και άλλων ελλήνων θεών, όπως κατ” επανάληψιν έχεις κάνει κι εσύ. Μήπως κι ο Παν και οι έλληνες θεοί «τραβάνε τα φασιστάκια»;
Ευτυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά…
vomolloxius
18 Μαΐου 2013 στις 10:57 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Εξαρταται σε ποια ηλικία θέλουν να απευθυνθουν, και που περναει η προπαγάνδα, Αν παρατηρήσεις τα συγκροτήματα με φασιστικό ρεπερτόριο παίζουν metal.(σημ υπάρχουν πολλά είδη metal )
Aυτή την μουσική την ακούνε κατα το πλείστον οι πιτσιρικάδες.
Αυτό δεν θα πει βέβαια οτι ολες οι μπαντες που παίζουν metal ειναι φασιστικές.
Προσωπικα δεν αντέχω πλέον να ακούσω metal με τιποτα! Δε πα να παιζουν και το Bandiera Rossa!
stauros
18 Μαΐου 2013 στις 11:10 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Δηλαδή φιλαράκο φαντάζομαι πόση μέταλ έχει μπουκάρει μέσα στους ακουστικούς σου πόρους. Τους βλέπω κανονικά γανωμένους.
tzeremes
19 Μαΐου 2013 στις 2:49 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Δε ξέρω για φασιστικό ρεπερτόριο αλλά οι μπάντες με εθνικιστικό περιεχόμενο ακολουθούν πανκ μουσικές φόρμες. Τα μέταλ συγκροτήματα εκφράζουν περισσότερο παγανιστικές, επικές, αντιθρησκευτικές και κοινωνικές απόψεις. Ένα από τα μεγαλύτερα γκρουπς με αντιθρησκευτικό περιεχόμενο είναι οι Έλληνες Rotting Christ. Κάνουν πραγματική διεθνή καριέρα κι όχι σαν το Ρουβά. Εδώ παίζουν στη πόλη μας ένα τραγούδι με τη προσθήκη γκάιντας:
στην τελευταία περιοδεία τους για το δίσκο «Κατά τον δαίμονα εαυτού».
Οι Βρετανοί Scyclad, είναι μάλλον η κορυφαία folk metal μπάντα. Αν όντως υπάρχουν μουσικολόγοι εδώ ας βρουν τις μουσικές καταβολές των τραγουδιών. Το δεύτερο τραγούδι κ. Σταύρο ίσως σας αρέσει στιχουργικά μιας και μιλάει για τον χριστιανισμό. Συγνώμη για τα ντεσιμπέλ…αλλά είμαστε άλλη γενιά…
stauros
19 Μαΐου 2013 στις 10:13 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Τζερεμέ, βρίσκω εδώ την αφορμή να ξομολογηθώ. Να πω όλη την αλήθεια.
Μας παρεκτρέψανε τα μουσικά γούστα τα κρασιά, οι ρετσίνες και τα τσίπουρα. Μόλις κατεβάσουμε μερικά ποτηράκια, μερακλωνόμαστε και γουστάρουμε χορό και τραγούδι. Θα μου πεις ούτε οι πρώτοι είμαστε ούτε οι τελευταίοι. Πιάνουμε λοιπόν τα όργανα κι αρχίζουμε τα τραγούδια.
Τώρα τι όργανα να πιάσεις άμα φτιαχτείς με κρασί και τσίπουρο. Να πιάσεις ηλεκτρικές κιθάρες και κλαπατσίμπαλα! Μέχρι να στήσεις ενισχυτές και μεγαφωνικές θα σου έχει φύγει το μισό μεράκι. Και να ξεφωνίζεις τώρα ανάμεσα σε κρασοκατανύξεις δεν γίνεται. Μετά θέλουμε και να καθόμαστε αντί να σηκωθούμε όρθιοι και να ξεκουνιόμαστε πέρα δώθε.
Αλλά πηγαίνουμε και σε βουνά και λαγκάδια, όπως την πρωτομαγιά. Που να κουβαλάς τώρα εκεί ηλεκτρικά εργαλεία. Δεν έχει και ρεύμα. Βγάζουμε λοιπόν την κιθαρίτσα, το μπουζουκάκι, τον μπαγλαμά και κανέναν τζουρά και το ρίχνουμε στα τραγούδια. Λεμε κανένα παλιό μερακλίδικο και μερικά που σκαρώνουμε εμείς οι ίδιοι.
Έχουμε όμως και τον Πολύτροπο, ο οποίος είναι και ροκάς και μας λέει και κανένα ροκάκι απ” εκείνα που παλεύονται κάπως με μια σκέτη ακουστική κιθάρα. Κι άμα μας κτυπήσει ο Διόνυσος κατακούτελα, βγάζουμε την γκάΙντα ή τον ζουρνά με το νταούλι, για χορέψουμε.
Τι να άλλο κάνουμε δηλαδή. Τσίπουρο και ροκ δεν γίνεται. Μάθαμε και στα παιδάκια μας να παίζουν όργανα και να τραγουδάνε, για τα γεράματα, αν δηλαδή δεν ψοφήσουμε πριν την ώρα μας.
Έχουμε και φίλους ροκάδες. Έρχονται κι αυτοί μαζί μας και γουστάρουν. Τι να τους πούμε δηλαδή; Να φέρουν μαζί τους και τα μουσικά συμπράγκαλά τους. Χρειάζεται τουλάχιστον ένα τρίκυκλο.
Έπειτα θεωρούμε τις συναυλίες χυδαιότητα. Η μουσική πρέπει να παίζεται απ’ όλους κι όχι κάποιες χιλιάδες κωφάλαλοι να ακούνε πεντέξι που τσιρίζουν πάνω στην σκηνή. Είναι όπως στον αθλητισμό που χιλιάδες λαπάδες βλέπουν κάποιον που θα ρίξει το ακόντιό του κάποιες δεκάδες μέτρα, ενώ οι ίδιοι δεν μπορούν να το ρίξουν ούτε μέχρις εκεί που φτάνει το κατούρημά τους.
Υπνοβάτη, έχεις δίκιο που λές:
Σύμφωνα με τη δεοντολογία («Αποφεύγετε να γράφετε άσχετα με το θέμα σχόλια» ) όλοι εδώ, πλην ενός, είμαστε εκτός της (και φυσικά εκτός θέματος), αφού κανείς μας δεν μίλησε για … τον Γιάννη Πετρίδη.
Όμως οι δεοντολογίες προτείνονται κυρίως για να παραβιάζονται.
Για τον Πετρίδη τι να πεί κανείς. Έλεγε στις εκπομπές του: «Στις 12 Μαρτίου του 1954, στις δέκα το βράδυ, πρώτο τραγούδι στο Σικάγο ήταν το …».
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
19 Μαΐου 2013 στις 11:21 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Aπό…γυναίκες, δεν έχει τίποτα ο «χώρος»; Να χρησιμεύσουν και τα τρίκυκλα σε κάτι…
stauros
19 Μαΐου 2013 στις 11:41 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Έχει, αλλά όλες οι βλάμισσες είναι ρεμπέτισσες. Λες στα αφροδίσια να υστερούν από τις ροκούδες!
Ο Διονύσης, που λες, Υπνοβάτη, έχει μια κόρη την Δανάη που είναι πλοίαρχος σε ηλικία 25 ετών. Αυτή λοιπόν την λέω «η θεά» μου. στο προηγούμενο μπάρκο της, της την έπεσε ολόκληρο το ανώτερο πλήρωμα επειδή είναι άθεη. Βεβαίως το κατσικοκόριτσο τους ξηγήθηκε δεόντως.
Το αποτέλεσμα όμως ήταν να την ξανακαλέσει αμέσως η εταιρεία για δουλειά. Διότι στα πλοηγικά είναι τσακάλι.
Θα σου την προξένευα, αλλά έχει τώρα αγαπητικό κάποιον μηχανικό σε γκαζάδικο. Είναι σου λέω μια θεά. Κι ούτε που θα ρωτούσα τον Διονύση επειδή συναμεταξύ μας τα παιδιά μας τα έχουμε σε καθεστώς κοινοβιακό. Και λέω θα σου την προξένευα διότι ξέρεις εμείς οι ρεμπέτες διατηρούμε ακόμη τα παλιά ήθη.
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
19 Μαΐου 2013 στις 12:21 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Απλώς μου έκανε εντύπωση ότι με τόσο τσίπουρο, πρωτομαγιές, βουνά, λαγκάδια «Διονύσους κατακούτελα» κλπ. που αναφέρεις, δεν ανέφερες γυναίκες. Αλλά εσύ προφανώς νόμισες ότι ρώτησα για μένα…
tzeremes
19 Μαΐου 2013 στις 12:38 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Στα βουνά, αν θέλετε ροκ, μπορείτε να παίξετε Τηλέμαχο Ζαγρέα
stauros
19 Μαΐου 2013 στις 2:18 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Τζερεμέ, το άρθρο που έφερα μπροστά μόλις τώρα (Φωνές απ΄ τα κατάρτια της γης) σου το αφιερώνω με όλη μου την καρδιά.
stauros
18 Μαΐου 2013 στις 10:58 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Συμφωνώ. Μου χάλασες όμως την ξόβεργα που έστησα για τον Βωμολόχιο. Τρελαίνομαι σου λέω με τις ατάκες του. Ο αθεόφοβος παίζει τόσο καλά σ” όλα τα παιχνίδια μας.
Αγαπητέ μου φίλε σε παρακαλώ να με πιστέψεις ότι εδώ πέρα παίζουμε σαν τα μικρά παιδιά. Καμμιά σοβαρότητα δεν διαθέτουμε.
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
18 Μαΐου 2013 στις 11:11 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Μετριοφροσύνες…
stauros
18 Μαΐου 2013 στις 11:18 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Καθόλου. Προσωπικά πήρα τοις μετρητοίς αυτό που έκανε ο Ηράκλειτος. Τα παράτησε λέει όλα και πήγε κι έπαιζε με παιδιά.
PolitroposDionisis
18 Μαΐου 2013 στις 11:34 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Αγαπητέ Υπνοβάτη, κανείς εδώ μέσα δεν παραδέχτηκε ούτε υποστήριξε τους αναχρονισμούς που αναφέρονται στο βιδεάκι που μας παρέπεμψες!!
Με ποια λογική λοιπόν ταυτίζεις τους συνομιλητές σου με τις ανοησίες των άλλων? Εσύ που μιλάς υπερθεματίζοντας ως ΟΠΑΔΟΣ ενός μουσικού είδους, στην προκειμένη περίπτωση της ΡΟΚ και ενώ οι συνομιλητές σου παραδέχονται ότι σέβονται και γουστάρουνε να χαίρονται από τα ωραία που έχει ο παγκόσμιος μουσικός κήπος, (και ΡΟΚ) και κυρίως, σου επισημαίνουνε ότι το σημαντικό είναι τι θέλει ο καθένας να πει και να εκφράσει μέσα από αυτά……
Εσύ εισαι που επιμένεις στον χαβά σου, χειρότερος και από φανατισμένο οπαδό ποδοσφαιρικής ομάδας, δεν ακούς (δεν διαβάζεις) τι σου λένε και να παραπέμπεις σε κάποιους άλλους, άλλων εποχών για να δικαιολογήσεις τα εφηβικά κολλήματα σου!!!!!
Και μιλάς κι από πάνω και για αναχρονισμούς που πρωτιστως εσένα αφορούνε…. Αν δεν κάνω λάθος εσύ μιλάς για καθυστερημένη Ελληνική – βυζαντινόρωμαίικη μουσική, ανεξάρτητα από ότι σε κάθε περίπτωση εκφράζεται μέσα από αυτήν …
Επομένως η λογική της απάντησης σου στο παραπάνω σχόλιο 18 Μαΐου 2013 στις 10:33 μμ (UTC 3) αν δεν το κατάλαβες αφορά και απαντά σε σένα σαν μπροστα σε καθρεπτη ….. Δύσκολο πράγμα και φράγμα η λογική συνέπεια!!
ΥΓ
Ακουλαάριστος και ακολλάριστος και τσαλακωμένος και βάααααλε!!!
PolitroposDionisis
18 Μαΐου 2013 στις 11:52 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Αγαπητε Υπνοβατη για να κουλάρεις ακόμη καλύτερα, πάρε και λίγο από το ίνδαλμα σου τον Γ Πετρίδη σε φάση να γλύφει εκεί που έφτυνε.
Ειδικά αφιερωμένο το «βυζαντινό ρωμαίικο» κομμάτι στο σημείο (45, 10) αχ αχ αχ και βαχ…
vomolloxius
18 Μαΐου 2013 στις 11:58 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Βασικα πρέπει να κάνεις καποιο λάθος και δεν ξέρω πως σου δημιουργηθηκε αυτή η εντύπωση, γιατι πολύ απλά δεν θεωρώ ροκάδες τον Μπουλα και τον Ζουγανέλη (αν μου λεγες για τον Ζώρζ Πιλαλί μ!! ισως)
Οι προτιμήσεις μου στο Ελληνικό ροκ είναι ελάχιστες.Οπως η παλιά παντα Σπυριδούλα, blues wire,κατι λίγο απο Τρύπες με τον Αγγελάκα,και καποια σκόρπια κομματια απο δω και απο κεί.
Οσο αφορά τα μουσικά οργανα καθορίζουν το ηχοχρωμα του μουσικου κομματιού και τίποτα αλλο.
Φαίνεται τοτε δεν είχαν ανακαλύψει τους Naer Mataron και τις extreme στυλιστικές προτιμήσεις του Γερμένη
Τωρα οσο αφορά την συναυλία με τον Θεοδωράκη το 67 και την Ροδα να λέει για τους γιεγιέδες.
Μαλλον καποια δισκογραφική εταιρεία ηταν απο πίσω που εχανε λεφτά απο τις πωλήσεις λογω εισαγωγής ξένης κουλτούρας.
Πιάσε και ενα ματζοράκι με ριφάκι στις τρίτες απο εκείνη την εποχή
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
19 Μαΐου 2013 στις 12:40 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Σχετικά με τα δύο πρώτα που θίγεις, απευθυνόμουν στον Σταύρο, όχι σε σένα…
Καμία δισκογραφική. Τα ξεκαθαρίζει ο Κατσάπης στο βιβλίο του, στο οποίο παρέπεμψα πιο πάνω: παραθέτει τις επίσημες λίστες τραγουδιών του Ε.Ι.Ρ. (παρμένες απο το επίσημο περιοδικό του «Ραδιοπρόγραμμα») και δεν υπάρχει ούτε ένα τραγούδι των «γιεγιέδων» που να παιζόταν τότε στο ελληνικό ραδιόφωνο. Επρόκειτο απλά για φτηνιάρικη κομματική ρωμηοπροπαγάνδα και για τον τρόμο της -αριστερόστροφης- ρωμηοσύνης μπροστά στην αυξανόμενη «ροκοποίηση» των νέων (και στη διαρροή της νεανικής κομματικής της πελατείας…)
Babis
19 Μαΐου 2013 στις 6:59 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Προς ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ:
Γιατί κάθεσαι και ασχολείσαι με τους κομπλεξικούς;
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
19 Μαΐου 2013 στις 10:02 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Δεν κάθομαι. Βρίσκω ότι όλοι εδώ (πλην ενός εμφανώς κομπλεξικού) είναι άνθρωποι με τους οποίους μπορείς να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση.
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
19 Μαΐου 2013 στις 8:09 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Kαι κάτι ακόμα.
Σύμφωνα με τη δεοντολογία («Αποφεύγετε να γράφετε άσχετα με το θέμα σχόλια» ) όλοι εδώ, πλην ενός, είμαστε εκτός της (και φυσικά εκτός θέματος), αφού κανείς μας δεν μίλησε για … τον Γιάννη Πετρίδη.
Βωμολόχιε, έχω κι εγώ ένα τραγουδάκι για σένα, με κλαρίνο και ηλεκτρικές κιθάρες, το οποίο μάλιστα (αντίθετα με σύμπασα τη θεοφοβούμενη μουσική της θεοβοβούμενης ρωμηοσύνης) εξυμνεί τον Πάνα.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=uxCPkg_Ee3Q
(από ένα παλιό μου σχετικό κείμενο: Οι έλληνες θεοί και θεές στη ροκ μουσική http://hypnovatis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_3643.html)
Δεν είναι λογικό ότι αφού δεν γράφτηκε ποτέ τέτοια μουσική στη Νεοελλάδα, η μουσική παραγωγή της τελευταίας να μην αφορά κανέναν άνθρωπο στον πλανήτη (ούτε καν όλους τους κατοίκους της);
vomolloxius
19 Μαΐου 2013 στις 7:15 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Μιάς και αναφέρθηκες στους waterboys θα σου πω οτι δεν τους παρακολούθησα αρκετα ωστε να εχω ολοκληρωμένη αποψη.
Απο την Αγγλική ροκ σκηνη προτιμώ συγκροτηματα με πιο Rhythm and blues ακουσματα,οπως Wishbone Ash,Thin Lizzy,Rory Gallagher,John Mayall ,Bluesbreakers. κλπ
Το κομματι το ηξερα, και μαλιστα μου το ειχε βάλει να το ακουσω ενα φίλος μουσικός αρχαιόκαυλος.
Αρα οτι γράψω ειναι προσωπικη εκτίμηση .Μουσικά το κομματι δεν λέει και πολλά πράγματα υπαρχει βέβαια ηχοχρωμα απο βαλκάνια αλλα χανεται μεσα απο τα κρουστα, μου θυμησε κατι σαν Δημοτικά που παιζονται στα σκυλάδικα της επαρχίας.
Γιά να μην είμαι ομως αδικος ο στίχος του Mike Scott. ειναι αρκετα καλός (πραγμα σπάνιο για εγγλεζικη πάντα εκείνης της εποχής)
Μεταφρασα τον τελευταίο στίχο του τραγουδιού
Απο τις παλιές μέρες και μέσα στο πέρασμα των χρόνων απο την Αρκαδία εως τους πέτρινους τοιχους του Inisheer,κάποιοι λένε ότι οι αρχαίοι θεοί ήταν μύθος.
Αλλά μαντέψτε με ποιόν χόρευα ,,Ο μεγάλος θεός Πάνας ζει!
Τα inisheer ειναι νησάκια στην Ιρλανδία
mixalis
19 Μαΐου 2013 στις 10:56 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Στα εντός της δεοντολογίας ,,, ο Μάνος Χατζηδάκις κάποτε είχε ομολογήσει, πως από τα 2 καλύτερα ρεμπέτικα που γουστάριζε ήταν το «Άνοιξε» του μπάρμπα Γιάννη του Παπαιωάννου και το «ότι κι αν πω δεν σε ξεχνώ» του Τσιτσάνη.
Ο Ιορδάνης εδώ εκτελεί το πρώτο με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο..(αναμένεται.. και η σχετική ανάλυση)
PolitroposDionisis
19 Μαΐου 2013 στις 11:23 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Ο Υπνοβάτης
Ενοχλήθηκε, διαπιστωσα την συγκρατημενη οργη του, για την αναφορά μου, μας ειπε ότι κανείς στο θεμα αυτό δεν μίλησε για τον ίνδαλμα του το ….., Γιάννη Πετρίδη.
Πια δεοντολογία του επιτρέπει να λεει εδώ μέσα τι επιτρέπεται και τι όχι? μήπως μπερδεύτηκε και θαρρεί πως είναι και ο αντμινιστορας της ιστοσελίδας? Ευτυχώς δηλαδή γιατί στην ιστοσελίδα του Υπνοβάτη «η δημοκρατικές διαδικασίες εφαρμόζονται με τροπο……..» όπου πέφτει φουλ λογοκρισία και κόψιμο, όταν γράφονται πράγματα στα όποια δεν συμφωνεί
Είναι λοιπον ο πιο ακατάλληλος για να κρίνει τι και πως θα το πούμε!!
Γιατί κανείς δεν ειπε τίποτε, παρά την αναίδεια του να μιλά για νεοελληνική μουσική, που πέραν όλων των άλλων υποτιμητικών σχολίων εναντίωντης, την χαρακτηρίζει ως προϊόν που περισσότερο από κάθε άλλο μουσικό είδος πατροναρίστηκε από άτομα εμπόρους νταβατζιδες μαχαιροβγάλτες , κοκαϊνομανείς, κουτσαβάκηδες της νύχτας, παπάδες και γενίτσαρους και νταβατζήδες Τουρκοβυζάντινους του κερατά…….
Αυτα τα άτομα δεν έχουνε ονόματα? Αλλά και που δεν τα αναφέρει δεν καταλαβαίνουμε ποιους εννοεί? ε και τι έγινε ? του είπε κάποιος ότι γραφείς για άσχετα θέματα?
Χαίρομαι που θίχτηκε για την αναφορά μού στην ιερή του αγελάδα Γιάννη Πετρίδη ……, αλλά έχω μια απορία (που προφανώς δεν θα ικανοποιήσω) όμως υποψιαζομαι τι τον ενόχλησε περισσότεροκαι αυτό δεν ειναι η αναφορά του ιερού ονόματος…. αλλά τα πιαστήρια που του έστειλα παραπάνω κι εδώ:
και δείχνουνε το ίνδαλμα τις νιότης του, να γλύφει ο ξεφτιλας εκεί που παλαιοτέρα έχεζε και έφτυνε…. δηλαδή και τους τουρκομπαροκ βιζαντινορωμιους τύπου Θεοδωράκης….. που τώρα ομολόγει πως τότε έτρεχε πρώτος και καλύτερος να αγοράσει τις καταπληκτικές δημιουργίες τους…… Φαίνεται πως η ταύτιση του με τον Γ Πετρίδη είναι σε τέτοιο βαθμό που απορρίπτοντας τον θεώρει πως αποπίπτουνε τον ίδιο τον Υπνοβάτη και κάθε παραδοχή άποψη που αυτός εκφράζει…. Αυτό ναι είναι κομπλεξ!!
Επικαλείται ο Υπνοβατης την δεοντολογία, όμως υπάρχει κάποιος εδώ μέσα που παραδέχτηκε ή που υποστήριξε τους αναχρονισμούς που αναφέρονται βιδεάκι που μας παρέπεμψε, υπονοοντας οτι αφορούνε κάποιον από τους συνομιλητές?
Δυσκολο πραγμα και φραγμα η λογική!!!
ΥΓ
Καλά σου λέει ο Babis που προφανώς τον εκφράζεις….
μονο που εδώ κάνουμε διάλογο και δεν κολλαμε ούτε στους χαρακτηρισμούς…. όταν υπάρχουνε επιχειρήματα, διαφορετικά οι χαρακτηρισμοι ανικουνε σε αυτους που τους απαγκελουνε!!!
Αλλά για δες σε ποιους απηχούνε οι εμμονές του!!! Σε στόκους και ηλίθιους που απευθύνουνε βρισιές (για κομπλεξικούς….) χωρίς καμία υποχρέωση να προσπαθήσουνε να τις δικαιολογήσουνε, έστω…..
Αν αυτό το έκανε κάποιος στην ιστοσελίδα του απλώς δεν θα το ξέραμε καν……… φιλάκια
stauros
19 Μαΐου 2013 στις 11:53 πμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Διονύση φόρεσα στο σχόλιό σου αυτό λογοκριτικό σώβρακο (……..). Σε ξαναπαρακαλώ, κόψε τους χαρακτηρισμούς που είναι χυδαίοι.
ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
19 Μαΐου 2013 στις 12:29 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Aσ” τον μωρέ… Κι εγώ στο δικό μου ιστολόγιο τον αφήνω να με βρίζει όσο θέλει (http://hypnovatis.blogspot.gr/2013/04/o.html). Μόνο εμένα όμως κι όχι άλλους σχολιαστές.
Το κάθε χωριό έχει τον γραφικό του. Ε, αυτός από ό,τι φαίνεται γουστάρει να έχει τον τίτλο σε περισσότερα από ένα…
mixalis
19 Μαΐου 2013 στις 3:29 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Ελα τώρα , μην κάνουμε στο ποδι τετοιες ταυτίσεις, άλλο ο μαντράχαλος Θεοδωράκης, άλλο ο κλάψας ( αλλα φωνάρας) Καζαντζίδης και άλλο η παρθενοκουφίτσα που νιαουρίζει σαν γάτα σε όλα τα λιακωτά.. ο ακατονόμαστος ντε!!, (άντε μην φάμε και καμιά μήνυσή και μας κλάσει τα αρχίδια.)
Άλλο και ο Orthodox Σαββόπουλος, ( Σαββόσκυλο τον λεγε ο Ραφαηλίδης )που μαζί με τα παιδιά από το «ντεφι», έκαναν ένα σωρό πράγματα την ’80,…..( τα έζησα αυτά από κοντά) αναρωτιέμαι τώρα σε ποια χειρότερη κατάσταση θα ήταν το «ελληνομπαρόκ» σήμερα αν δεν υπήρχαν κάποιοι…….που τους χιλιοπερνάμε από τα γουσταριστικά φίλτρα μας, για να τους καταλογίσουμε από λοβό κουσούρι μέχρι περίπου το κάψιμο στην πυρά….γιαυτό προτείνω εγκράτεια.
stauros
19 Μαΐου 2013 στις 3:57 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Μιχάλη, ο μουσικός μπαχτσές αυτού του τόπου όπου ζάμε έχει μεγάλη έκταση και πολλών ειδών λουλούδια και ζαρζαβατικά. Φυσικά βγάζει και πολλά ζιζάνια, άλλα ενδημικά κι άλλα εισαγόμενα.
Κατά καιρούς πλήττεται κι από διάφορα βλαβερά έντομα και ψείρες, όπως είναι φυσιολογικό. Έχει όμως τόσα πολλά σπέρματα και βολβούς μέσα στα χώματά του που η ποικιλία των ειδών του δύσκολα προσβάλλεται κατά τον αριθμό της.
Επίσης δημιουργούνται και νέα φυτά και λουλούδια, υβριδικού τύπου, εκ των οποίων όσα προσαρμοστούν συνεχίζουν την πορεία τους ανάμεσα στα υπόλοιπα.
Μέσα στον μπαχτσέ αυτόν κατά καιρούς κάποιοι επιχείρησαν μάταια να ραντίσουν με δηλητήρια την ποικιλία του, χάριν της μονομερούς επικράτησης κάποιου είδους. Τι Κλασικομπετοβίν, τι Ροκοντεσιμπόλ, τι Ινδοναρκισίλ, τι Μεμετογκαρτνασίμ…
Έτσι Μιχάλη θα βαδίζει αυτή η ιστορία εσαεί.
PolitroposDionisis
19 Μαΐου 2013 στις 4:17 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
«Διονύση φόρεσα στο σχόλιό σου αυτό λογοκριτικό σώβρακο (……..). Σε ξαναπαρακαλώ, κόψε τους χαρακτηρισμούς που είναι χυδαίοι».
Τώρα αυτό γιατί το έγραψες, για να με τσιγκλήσεις και να πω κι αλλά που εσύ ως οικοδεσπότης δεν μπορείς να πεις?
Ακουστέ τα λοιπόν και οι δύο!!
Σταύρε δεν παρατάς το γλείψιμο…. αν δεν είναι έτσι πες μου σε ποιους χαρακτηρισμούς αναφέρεσαι, γιατί εδώ μέσα υπάρχουνε αρκετοί ένθεν κακείθεν…. Για να καταλάβουμε τελικά που την πας την δουλεία…
Επειδή είμαστε φίλοι πρέπει όπως κανεις εσύ να ανεχόμαστε, που να κάνουμε τα στραβά μάτια στις παπαρολογίες του Υπνοβάτη (?) συμφωνείς με το εμπαθες υφος που γράφει «για την νεοελληνική μουσική, που πέραν όλων των άλλων υποτιμητικών σχολίων εναντίων της, την χαρακτηρίζει ως προϊόν που περισσότερο από κάθε άλλο μουσικό είδος πατροναρίστηκε από άτομα εμπόρους νταβατζίδες μαχαιροβγάλτες , κοκαϊνομανείς, κουτσαβάκηδες της νύχτας, παπάδες και γενίτσαρους και νταβατζήδες Τουρκοβυζάντινους του κερατά…….»
Τι είμαστε δηλαδή εμείς νταβατζίδες…..?????? αυτό δεν κάνει ? μας την λέει πλαγίως μιλώντας σε τρίτο πρόσωπο?
Άντε ρε Σταύρε αυτά για σένα είναι δείγματα Ευγενείας?
Αν ναι και το τονίζω αν ναι!! άντε κοιμήσου….. η ποιο σωστά υπνοβάτησε μαζί με τον Υπνοβάτη.!!! μπας και δεις κανένα καλό ΡΟΚ όνειρο και κοινωνήσεις με την σοφία του!!!! αλλά καλού κακού φόρα και (όχι λογοκριτικό αλλά) τσίγκινο σώβρακο γιατί δεν ξέρεις…….
Όσο για το θράσος που έχει, ο τύπος, γιατί πρέπει κάποιος να έχει θράσος, για να λέει ότι στην ιστοσελίδα του τάχα αφήνει να τον βρίσουνε, και μάλιστα στα καλά καθούμενα και δεν έχει το θάρρος να παραδεχτεί ότι ο ίδιος ξεκίνησε τα υποτιμητικά σχόλια, και τους χαρακτηρισμούς…. δηλαδή στα καλά καθούμενα τον έβρισα? Όχι! Αυτό έγινε αφού πρώτα διαπίστωσα ότι έκοψε αρκετά, από τα δικά μου……. και κατόπιν μου το δικαιολόγησε ότι το έκανε για λόγους δεοντολογίας, γράφοντας μάλιστα ειρωνικά «Διεγράφη σχόλιο (βλ. περίπτωση γ” περί δεοντολογίας) του γνωστού -πλέον- «πελάτη».» με αυτά και αυτά τον αποκάλεσα ναρκισσευόμενο αρχιδάκι και ότι, ενώ επικαλείται τον Πανούση φέρεται ως Νταλαροιδές…..
Αργότερα κατάλαβα πως μου την φύλαγε (μνησικακία) για την κριτική που άσκησα σε απόψεις άρθρου του, που δημοσιεύτηκε εδώ στον άθρησκο υπογραφοντας ως ΘΛ (πράγμα που τώρα πρόσφατα αντιλήφθην)
Σταυρέ τόσα χρόνια που με γνωρίζεις δεν κατάλαβες ότι δεν με ενδιαφέρει η «ευγένεια» και ο καθωσπρεπισμός του κατηχητικού? και την επικαλείσαι εν όποιον μου για να υπερασπιστείς έναν τάχα «αντισυμβατικό» «κουλαρισμένο» προβατοΡΟΚΑ σαν το Υπνοβάτη? που η «δόσεις τον ντεσιμπέλ της ΡΟΚ» τον έχουνε αποχαυνώσει…
Να θα σου θυμίσω, την άποψη σου για την στάση του Σαραντάκου που σου έκοψε σχολιασμούς ?
Με έχεις για τόσο μαλάκα που δεν είμαι σε θέση να διακρίνω την στημένη, λόγια ειρωνεία, του τάχα καλλιεργημένου κουβεντομάστορα, που την πραγματική χυδαιότητα, την κρύβει πίσω από την κυρία δεοντολογία……
Και μετά περιμένεις υποκρισία και αβροφροσύνες των σαλονιών από έναν άξεστο οικοδόμο γνήσιο απόγονο του Αριστοφάνη που τα μπινελίκια τα έχει ψωμοτύρι?
Άλλωστε μη σε κοφτεί άλλο πια, τι μπινελίκια θα σερβίρω στον Υπνοβάτη, που σε άδειασε, για να το παίξει κούλ και άνετος και τάχα έδωσε και την άδεια να τον χαρακτηρίζω (θαρρείς και μπορούσε να κάνει ότι ακριβώς έπραξε στην σελίδα του….) θα είμαι και σάτυρος και βωμολόχος και χυδαίος…….. και θα σας γαμώ και τα μπρέκια και τα ράμματα…. όταν έχω να κάνω με τέτοια υποκρισία, τύπου σας βρίζω «εμπόρους νταβατζίδες μαχαιροβγάλτες , κοκαϊνομανείς, κουτσαβάκηδες της νύχτας, παπάδες και γενίτσαρους και νταβατζήδες και Τουρκοβυζάντινους……» αλλά αυτό δεν είναι χυδαιολογία, οοοοοχι!!! γιατί το βρισιμο γίνεται πλαγίως σε τρίτο πρόσωπο!!!!
Τώρα Σταύρε αν θέλεις τσίγκλα κι άλλο να σας ρίξω κι αλλά μεζελίκια!!!! και βαλε και την όποια φραστική σοβρακατη(ή σαν τον Υπνοβάτη) και κανονική λογοκρισία!!!
PolitroposDionisis
19 Μαΐου 2013 στις 4:33 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Μιχάλη δεν έριξα κανένα μουσικό είδος στην πυρά, γιατί πάντα με ενδιέφερε τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης κι όχι αν το πει σε ύφος ΡΟΚ η ελληνο-μπα-ροκ!!!
Εκτός κι αν ο στοίχος του ήτανε για τα γούστα και τις ιδέες μου ανόητος ή αν η μουσική δεν είχε καμία συναφεια με το νόημα των στοίχων, γιατί συμβαίνει κι αυτό, δηλ. να ακούς πχ μελαγχολικούς στοίχους με χαρούμενους ρυθμούς και μουσική επένδυση ή και το αναποδο….
«Μέσα στον μπαχτσέ αυτόν κατά καιρούς κάποιοι επιχείρησαν μάταια να ραντίσουν με δηλητήρια την ποικιλία του, χάριν της μονομερούς επικράτησης κάποιου είδους. Τι Κλασικομπετοβίν, τι Ροκοντεσιμπόλ, τι Ινδοναρκισίλ, τι Μεμετογκαρτνασίμ…»
Διπλωμάτη Σταύρε με αυτά που λες «στου κουφού (από τα ΡΟΚοντεσιμπέλ) την πόρτα όσο θέλεις βροντά» σιγά μην ακούσουνε και καταλάβουνε! Αυτοί έχουνε πάθει ανήκεστην βλάβην!!!!
mixalis
19 Μαΐου 2013 στις 4:56 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Ακριβώς, το ερώτημα πόσοι ήταν οι ματαιοπονήσαντες, ας τους ξεχωρίσει κάποιος και αν βρει πανω απο έναν -δυο, να μου τρυπήσει την μύτη. Όλοι πιθήκισαν σε κάποιες επιβεβλημένες καταστάσεις ( μιμήθηκαν ξεπατίκωσαν δηλ. εισαγόμενο είδος) λίγο-πολύ όλοι, εκεί είναι το πρόβλημα; Μπορώ για παράδειγμα να απορρίψω για αυτό το λόγο, έναν ολόκληρο πχ Καρδάρα που ήταν από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς και να τον στείλω στο πυρ το έξω από δω; Οι καταστάσεις βλέπεις πολλές φορές οδηγούν το κάρο των αναγκών μας, έτυχε και γνώρισα παλιούς καλλιτέχνες ( τους ξέρει σήμερα όλη η Ελλάδα) που ψόφαγαν από την πείνα και βρέθηκε ένας περίεργος Καζαντζίδης και έφερε τα πάνω κάτω στα κατεστημένα στις κωλοεταιρίες και άρχισαν να τους δίνουν τα πρώτα ψίχουλα…. Και οι μπαξέδες ακόμη έχουν δυο όψεις.
Διονηση (ρητορικά εκφραστηκα, μίλησα για τα άτομα και οχι για είδη μουσικά). Μεγαλωσαμε φαντάζομαι όλοι μας εδώ μέσα με όλους αυτούς, από χψω rock, Σαβόπουλο, νέο κύμα, ρεμπέτικο, Χατζιδάκη, θεοδωράκη, Μαρκόπουλο …αν επιχειρήσουμε να φτύσουμε τον ουρανό θα γυρίσει το πράμα στα μούτρα μας. Ετσι νομίζω.
PolitroposDionisis
19 Μαΐου 2013 στις 5:32 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Μιχαλη
Συμφωνώ και επαυξάνω, γιατί η σχέση του κάθε ανθρώπου με την όποια μουσική- ειδος είναι βιωματική!! Κάτι σαν την μεσογειακή διατροφή ας πούμε, από εκεί πέρα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!!
Αλλά εδώ κάποιος νομίζει ότι μιλά σε ασχέτους για τα ελληνικά μουσικά πράγματα και τα αναφέρει ως πραμάτεια που την αγοράσαμε και την πουλήσαμε συναμεταξύ μας διάφοροι «εμπόροι νταβατζίδες μαχαιροβγάλτες , κοκαϊνομανείς, κουτσαβάκηδες της νύχτας, παπάδες και γενίτσαρους και νταβατζήδες και Τουρκοβυζάντινοι……
Από την αρχή είπα και το λέω πάντα ως συμπέρασμα μου, πως δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος προερχόμενος από οποιοδήποτε πολιτισμό… που ασχολήθηκε με την μουσική κάτι παραπάνω από τον μέσο όρο, είτε με σπουδές είτε παραδοσιακά μαθαίνοντας κάποια όργανα, που έχοντας σώας τας φρένας να μιλά για την ανωτερότητα ή την κατωτερότητα κάποιου μουσικού είδους….. ως τώρα δεν συνάντησα κανέναν τέτοιο.
stauros
19 Μαΐου 2013 στις 5:37 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Διονύση, για τους λόγους αυτούς αλλά και περισσότερους, το τεστ κωφότητας το δανείστηκα από τα φιλαράκια μας τους Ρομά, οι οποίοι στην οργανοπαιξία δεν πάιζονται.
vomolloxius
19 Μαΐου 2013 στις 7:17 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Δεν μπορεί !εσενα κατι σου εχει κάνει ο Πετρίδης