Οι κυβερνήσεις στα πλαίσια των κοντόφθαλμων πολιτικών τους στάσεων, «αδίκησαν» τα τραγούδια της Μακεδονίας, όσον αφορά στην προβολή τους από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης. Κι αυτό συνέβη, επειδή η μουσική τους πάστα περιείχε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τις αντίστοιχες περιοχές των βορείων γειτόνων μας. Θαρρείς και τα σύνορα δεν μπήκαν επί χάρτου.
Κι έτσι αφαίρεσαν από την μουσική το ενοποιητικό χαρακτήρα της (δεν λένε ότι «η μουσική ενώνει» και ότι «η μουσική δεν έχει σύνορα») και τις ειρηνικές της δυνατότητες, για πολύ καιρό. Όμως η τεράστια δύναμη της μουσικής είναι αδύνατο να δαμαστεί. Για τον λόγο αυτόν με τον καιρό αμβλύνθηκαν οι μικρότητες και σίγουρα σε λίγο θα εξανεμιστούν για τα καλά. Κι αν δεν υπήρχαν ακόμη κάποιοι ελεεινοί θερμοκέφαλοι ένθεν κακείσε, το πρόβλημα αυτό ήδη θα ήταν ένα μακρινό παρελθόν.
ΚΙ ΕΝΑΣ ΜΕΡΑΚΛΙΔΙΚΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ (ΑΪΝΤΙΝ) ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΟΜΑ ΤΟΥ ΦΛΑΜΠΟΥΡΟΥ
3 σχόλια
vomolloxius
5 Ιουνίου 2013 στις 9:36 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Στην Ελλάδα πάμε από διχασμό σε διχασμό επειδή έχουμε διαφορετικούς χορούς και τραγούδια.
Η Καλαμάτα απ” την Ήπειρο και η Ηπειρο απο την Μακεδονία και ου το καθ’έξής
Ετσι είναι αδύνατο να συμβιώσουμε, χρειαζόμαστε ενιαίους εθνικούς χορούς και τραγούδια, μόνο έτσι θα πάμε μπροστά.
stauros
5 Ιουνίου 2013 στις 9:44 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Ναι, αν είναι και made in USA, ακόμη καλύτερα. Αυτοί οι Αμερικανοί! Όλα τους κακά τα έχουν εκτός από την μουσική τους! Αυτοί οι «φονιάδες των λαών».
Δε μου λες Βωμολόχιε, και τα ερωτικά δημοτικά τραγούδια, που είναι και τα περισσότερα, τα μετράς στην κατηγορία των εθνικών;
Λένε ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν και πολύ πρώτος στον τσάμικο χορό. Το πιστεύεις αυτό; Ο δε Φλωράκης λένε ότι άμα άκουγε την Καραγκούνα στα χοντρά τρελαίνονταν.
vomolloxius
5 Ιουνίου 2013 στις 10:40 μμ (UTC 3) Σύνδεση με αυτό το σχόλιο
Ερως ανίκατε μάχαν Σταύρο.